25. Dyr Pauls gerwidert: "I verruckt? Nän, erlauchter Föstess! Was i sag, ist waar und haat Hand und Fueß.
26. Dyr Künig kennt si mit dönn Sölchern aus, und dösswögn sprich i aau freimüetig gan iem. I bin sicher, däß iem nix dyrvon entgangen ist; schließlich ist y dös nit waiß Got wo hintn gscheghn.
27. Künig Ägripp, glaaubst du yn de Weissagn? I waiß s y, däßst glaaubst."
28. Drauf gsait dyr Ägripp zo n Paulsn: "Du mainst scheint s, du känntst mi in n Schnelldurchgang zo n Kristner machen?"
29. Dyr Pauls gantwortt: "Ob s ietz gschwind-gschwind geet older ayn Zeit dauert, i bitt önn Herrgot, däßst nit grad du, sundern allsand, wo myr heint zuelosnd, dös werdnd, was i bin, abgseghn von dene Fössln istig!"
30. Daa erhobnd si dyr Künig und dyr Statthalter, de Berynitz und dös gantze Gfolg.
31. Unter n Furtgeen grödnd s mitaynand und befanddnd: "Der haat iednfalls nix taan, auf was dyr Tood older Haft ständd."
32. Und dyr Ägripp gmaint zo n Föstess: "Dönn kännt mar freilaassn, wenn yr si nit auf n Kaiser berueffen haet."