Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 26:1-7 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Daa gsait dyr Ägripp zo n Paulsn: "Also, ietz kanst für di sachen." Mit aynn Deutterer stig dyr Pauls eyn sein Vertaidigung ein:

2. "I schätz mi glücklich, Künig Ägripp, däß i mi heint vor dir vertaidignen derf wögn all dönn, was myr d Judn vürschmeissnd,

3. non dyrzue, wost du ayn Kenner von allsand jüdischn Satzungen und Streitfraagn bist. Drum bitt i di, däßst myr geduldig zuelost.

4. Allsand Judn kennend meinn Löbnslaauf von meiner Kinderzeit an bei meinn Volk und in Ruslham.

5. I bin ien von früehers her bekannt; und wenn s eerlich seind, müessnd s zuegöbn, däß i naach dyr strengstn Richtung von ünsern Traun glöbt haan, dyr mauchischn.

6. Und ietz stee i vor n Gricht wögn dyr Hoffnung auf dö Verhaissung, wo von n Herrgot an ünserne Vätter ergangen ist.

7. Ünserne zwölf Stämm dienend yn n Herrgot durchhinaus Tag und Nacht, öbn weil s hoffend, däß s is erlangend. Und wögn derer Erwartung, o Künig, werd i von de Judn anklagt.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 26