Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 26:1-16 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Daa gsait dyr Ägripp zo n Paulsn: "Also, ietz kanst für di sachen." Mit aynn Deutterer stig dyr Pauls eyn sein Vertaidigung ein:

2. "I schätz mi glücklich, Künig Ägripp, däß i mi heint vor dir vertaidignen derf wögn all dönn, was myr d Judn vürschmeissnd,

3. non dyrzue, wost du ayn Kenner von allsand jüdischn Satzungen und Streitfraagn bist. Drum bitt i di, däßst myr geduldig zuelost.

4. Allsand Judn kennend meinn Löbnslaauf von meiner Kinderzeit an bei meinn Volk und in Ruslham.

5. I bin ien von früehers her bekannt; und wenn s eerlich seind, müessnd s zuegöbn, däß i naach dyr strengstn Richtung von ünsern Traun glöbt haan, dyr mauchischn.

6. Und ietz stee i vor n Gricht wögn dyr Hoffnung auf dö Verhaissung, wo von n Herrgot an ünserne Vätter ergangen ist.

7. Ünserne zwölf Stämm dienend yn n Herrgot durchhinaus Tag und Nacht, öbn weil s hoffend, däß s is erlangend. Und wögn derer Erwartung, o Künig, werd i von de Judn anklagt.

8. Zwo halttß is n für +gar so unglaaubhaft, däß dyr Herrgot Toote dyrwöckt?

9. I selbn haet y non gmaint aau, i müesset dös Menschnmügliche tuen, önn Nam von n Iesenn, yn n Nazeretter, zo n Bekömpfen.

10. Und dös haan i z Ruslham aau taan: I ließ myr von de Hoohpriester freie Hand göbn und brang ayn Wösn Kristner eyn s Gföngniss; und wenn ien aft dyr Tood eyn s Haus stuendd, war i voll dyrfür.

11. Und in all de Samnungen haan i s oft zo n Zwingen versuecht, däß s yn ienern Glaaubn abschwörnd. So grimmig haan i s ghasst, däß i s sogar non weit eyn n Ausland drausst verfolgt haan.

12. Yso zog i aau mit dyr Vollmacht und in n Auftrag von de Oberpriester auf Zwötsch umhin.

13. Laaß dyr sagn, Künig; daa saah i mittn bei n Tag von n Himml abher ayn Liecht, heller wi d Sunn; und dös gumstraalt mi und alle meine Gförtn.

14. Üns allsand ghaut s eyn n Bodm hin, und i ghoer ayn Stimm auf ärmauisch gan mir sagn: 'Sag, Saul, zwö verfolgst n mi? Wennst myr zwerchschiesst, schneidst dyr grad eyn s aigne Fleish.'

15. I gantwort: 'Wer bist n du, Herr?' Dyr Herr gaab an: 'I bin dyr Iesen, der, dönn wost verfolgst.

16. Ietz krächslt non wider auf! I bin dir erschinen, um di zo meinn Diener z machen. Du sollst zeugn für dös, wasst von mir gseghn haast und was i dir non zaign gaa.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 26