Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 25:17-27 De Bibl auf Bairisch (BAI)

17. Wie s aft mitaynander herkaamend, gsötz i glei für n naehstn Tag d Verhandlung an und ließ seln Man vorfüern.

18. Sein Verkläger brangend zwaar allss Mügliche vür, aber kainerlai Verbröchn, wie s i vermuett ghaat haet.

19. Es gieng grad um so Streitfraagn wögn ienern Traun und aynn gwissn Iesenn, der was gstorbn ist, aber naach n Paulsn löbn sollt.

20. Weil i nit gwaiß, wie myn mit sölcherne Sachenn umgeen sollt, gfraag i n, ob yr nit freiwillig auf Ruslham geeheb, däß yr si daa obn wögn dönn allss richtn laasst.

21. Dyr Pauls aber berief si auf n Kaiser und gwill lieber gfangen bleibn und durch de Grooßmächtigkeit grichtt werdn. Von Noetn befalh i, däß yr in Haft bleibt, hinst däß i n zo n Kaiser schicken kan."

22. Daa gmaint dyr Ägripp zo n Föstess: "Dönn Man hoeret i aau gern aynmaal." - "Morgn", gantwortt yr, "kanst n hoern."

23. Also kaam eyn n Tag drauf dyr Ägripp mit dyr Berynitz recht pranget eyn n Empfangssal einher, und de Öbrigstn und Gwäppltn von dyr Stat warnd aau dyrbei. Auf n Föstess seinn Befelh hin wurd dyr Pauls einherbrungen.

24. Und dyr Föstess gsait: "Künig Ägripp, liebe Anwösige! Daa seghtß n, dönn, wögn dönn wo mi allsand Judn z Ruslham und daa herunt dyrplerrt habnd, er müesset weiter.

25. I aber kunnt bei iem ainfach nix föststölln, auf was dyr Tood ständd. Weil yr si aber selbn auf n Kaiser berueffen haat, haan i halt beschlossn, däß i n hinschick.

26. Aber i waiß aigntlich nit, was i yn n Kaiser überhaaupt schreibn soll. Von Noetn haan i n enk vorfüern laassn, und zvürderst dir, Künig Ägripp, däß myr n nonmaal verhoernd und aft villeicht klaarer seghnd.

27. Dös bringt y nix, main i, aynn Gfangnen z schicken, aane anzgöbn, was myn iem vürwirfft."

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 25