Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 24:19-27 De Bibl auf Bairisch (BAI)

19. Dös künnend grad die par Judn aus Äsing gwösn sein. +Die müessetnd wenn naacherd vor dir steen und mi anklagn, wenn s öbbs gögn mi vürbringen künnend.

20. Older sollnd diend +die daader ausherrucken dyrmit, was s an mir Unrechts gfunddn habnd, wie i vor n Hoohraat stuendd!

21. Müesst schoon dös sein, weil i daadl ausgrueffen haan: 'Wögn dyr Urstöndd der +Tootn stee i heint vor enkern Gricht.'"

22. Dyr Felix, was mit n Kristntuem hübsch guet vertraut war, gvertagt draufhin dö Sach: "Also, so bald dyr Öbrigste Lüsies herunt ist, entscheid i enkern Fall."

23. Önn Haauptman wis yr an, önn Paulsn aau fürbaß in n Kotter z haltn, aber leicht, und niemdd von seine Leut zo n Hindern, däß s für iem sorgnd.

24. Ayn Öttlych Täg drauf erschin dyr Felix mit seiner Gmahlinn Drusila, was ayn Jüdinn war. Er ließ önn Paulsn holn und gwill gern non meerer über s Kristntuem erfarn.

25. Wie aber d Röd auf Sachenn wie Rechtförtigkeit, Selbnbeherrschung und dös Jüngste Gricht kaam, wurd yn n Felix ganz andert; und er unterbraach n: "Guet, dös glangt für heint! Gee zrugg; und wenn i wider aynmaal Zeit haan, hol i di."

26. Er haet y de gantze Zeit drauf gspitzt, däß n dyr Pauls bestöchen will, däß yr auskimmt. Drum ließ yr n aau so oft +kemmen und gschmätzt mit iem.

27. Naach zwai Jaar aber kaam dyr Portzess Föstess für iem hin; und weil dyr Felix bei de Judn guet daasteen gwill, ließ yr önn Paulsn als Gfangnen hint.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 24