Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28

Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 22 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. "Brüeder und Vätter! Lostß, was i enk zo meiner Vertaidigung zo n Sagn haan!"

2. Wie s ghoernd, däß yr s in ienerner Mueterspraach angrödt, wurdnd s non staeter. Er grödt weiter:

3. "I bin ayn Jud, wo z Tärs in Klizing geborn ist, aber aufgwaxn bin i daader z Ruslham. Als Schüeler von n Gmäliheel bin i streng naach n Vättergsötz erzogn wordn, als Eiferer für n Herrgot, wieß is +ös heut allsand seitß.

4. I gwill s Kristntuem vollet ausrottn, naam Mannenleut und Weiberleut gfangen und glifert s eyn n Körker ein.

5. Dös kan myr dyr Hoohpriester und dyr gantze Hoohraat bstötignen. Von ien gakrieg i aau Brief an de jüdischn Brüeder in Zwötsch, dyrmit i aau daa drausst de Kristner gfangennimm und zuer Aburtlung auf Ruslham bring.

6. Wie i also unterwögs war und schoon kurz vor Zwötsch, daa gumstraalt mi auf aynmaal um Mittag umaynand von n Himml abher ayn brehs Liecht.

7. Mi ghaut s eyn n Bodm hin; und i ghoer ayn Stimm, wo zo mir gsait: 'Sag, Saul, zwö verfolgst n mi?'

8. I gfraag zrugg: 'Herr, wer bist n du?' Er gaab myr an: 'I bin dyr Iesen, dyr Nazeretter, dönn wost verfolgst.'

9. Meine Beglaitter saahend zwaar dös Liecht, ghoernd aber nit dö Stimm von dönn, wo gan mir spraach.

10. I gfraag: 'Herr, was willst n, däß i tuen soll?' Dyr Herr gantwortt: 'Stee auf und gee auf Zwötsch; dort gaat dyr allssand gsait werdn, wasst naach n Willn von n Herrgot tuen sollst.'

11. Weil mi aber dös scharffe Liecht blind gmacht hiet, gmüessnd mi meine Gförtn weisn; und yso kaam i aft auf Zwötsch.

12. Ayn gwisser Hänynies, ayn frummer, gsötzestreuer Man, wo bei allsand Judn dort recht angseghn war,

13. kaam zo mir und grödt mi an: 'Brueder Saul, segh wider!' Und auf dyr Stöll kunnt i n seghn aau.

14. Aft spraach yr weiter: 'Dyr Got von ünserne Gönen haat di dyrzue dyrkoorn, seinn Willn z dyrkennen, önn Grechtn z seghn und sein Stimm zo n Hoern,

15. denn du sollst vor allsand Menschn sein Zeug werdn für dös, wasst gseghn und ghoert haast.

16. Was saunlst n non? Kimm, laaß di taauffen und deine Sünddn wöggetwaschn; ruef seinn Namen an!'

17. Wie i spaeter auf Ruslham zruggkeert und iewet in n Templ bei n Bettn war, gyrbrott s mi.

18. Daa saah i önn Herrn, wie yr gan mir gsait: 'Schläun di, verschwindd aus Ruslham, weil s dein Zeugniss über mi +doch nit annemend!'

19. Daa gsag i: 'Aber, Herr, die wissnd diend, wie i mi eingsötzt haan! +I haan decht deine Glaaubignen einspörrn und in de Samnungen gaisln laassn.

20. Und wie yn deinn Zeugn Stöffans sein Bluet vergossn wurd, war i ja +aau dyrbei. Mir war dös grad recht; und i gapäß auf de Andern iener Gwand auf, wie s n umbrangend.'

21. Aber er gsait myr: 'Vergiß s; brich auf, i schick di weit furt zo de Haidn.'"

22. So weit glosnd s iem non zue, aber dann gieng s auf! S Plerrn fiengend s an: "Wögghin mit aynn Sölchern! Zwö löbt der überhaaupt non?"

23. Sö glurmend umaynand, zrissnd syr s Gwand und schmissnd ayn Koot eyn d Luft.

24. Daa gsacht n dyr Faud eyn d Wapff einhinbringen und befalh, däß s n aau mit dyr Gaisl verhoernd und ermittlnd, zwö däß die wögn iem +gar yso gatobnd.

25. Wie s n aber zo dyr Gaislung anbanddnd, gmaint dyr Pauls zo seln Haauptman dort: "Seit wann werd n ayn roemischer Bürger gaislt, und dös aane Urtl aau non?"

26. "Ou", gadenkt syr dyr Haauptman, gieng zo n Faud und gmeldt s iem: "Was tuen myr n daa grad? Dös ist fein ayn Roemer!"

27. Dyr Faud kaam gan n Paulsn und gfraagt n: "Was, ayn Roemer bist?" Daa gantwortt yr: "Ja, ja."

28. Daa gmaint dyr Öbrigste: "Für s Bürgerrecht haan i ganz schoen was hinblätlt." Dyr Pauls aber gsait: "Und i haan s von Geburt auf."

29. Sofort liessnd n die steen, wo n beforschn gsollnd. Daa war dyr Öbrigste schoon +gscheid dyrkemmen, wie yr erfarn hiet, däß yr mit n Paulsn aynn +Roemer fössln laassn hiet!

30. Weil yr aber dennert dyrhinterkemmen gwill, was iem d Judn vürwarffend, ließ yr n eyn n naehstn Tag aus n Gföngniss holn und gsacht d Oberpriester und önn gantzn Hoohraat zammkemmen. Und dene ließ yr aft önn Paulsn vorfüern.