Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 2:24-33 De Bibl auf Bairisch (BAI)

24. Dyr Herrgot aber haat n aus de Wee'n von n Tood erloest und umbb n Tood dyrwöckt. Niemaals haet n dyr Tood haltn künnen.

25. Dyr Dafet sait nömlich von iem: 'Önn Herrn haan i de gantz Zeit vor de Augn. Er steet an meiner Zesmen, dyrmit däß i nit auslaaß.

26. Drum freu i mi, mein Zung froolockt. Und aau mein Leib gaat löbn; dös ist mein Hoffnung.

27. Du gibst mi nit yn n Toodsreich preis. Verwösn laasst deinn Frummen nit.

28. Du haast myr zaigt, wie i auf s Löbn kimm. Erfülln gaat mi mit Freud dein Gögnwart.'

29. Brüeder, sagn myr s non, wie s +ist mit n Örtzvatern Dafet: Gstorbn ist yr, und glögt ist yr wordn; und sein Grabmaal steet bei üns heut non.

30. Aber er war ayn Weissag und gwaiß, däß iem dyr Herrgot zuegschworn hiet, ayn Naachkemm von iem gaaheb auf seinn Troon sitzn.

31. Drum gschaut yr yn n Heiland sein Urstöndd voraus und gsait: 'Er gibt n nit yn n Toodsreich preis. Verwösn gaat sein Leichnam nit.'

32. Und dönn Iesenn haat dyr Herrgot dyrwöckt; dyrfür seind y mir allsand Zeugn.

33. Wie yr durch n Herrgot sein zesme Hand erhoeht war und von n Vatern önn verhaissnen Heilignen Geist empfangen hiet, haat yr n ausgossn. Dös +ist ja dös, wasß seghtß und hoertß.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 2