Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 16:32-40 De Bibl auf Bairisch (BAI)

32. Und sö gverkünddnd iem und allsand von seinn Haus s Wort Gottes.

33. In seler Nacht naam yr s eyn sein Haus auf, wuesh ien d Striemen aus und ließ si mit alle seine Leut non taauffen.

34. Aft gweist yr s eyn sein Gmach aufhin, ließ ien aufwartn und gafreut si närrisch mit seinn gantzn Haus, weil yr zo n Glaaubn an n Herrgot kemmen war.

35. Wie s Tag wurd, gschickt d Stat aine Schörgn und ließ ausrichtn: "Laaß die Mannen frei!"

36. Dyr Sultzer gsait s yn n Paulsn weiter: "D Stat haat d Ötsch gschickt; i soll enk freilaassn. Also geetß, und pfüett enk Got!"

37. Dyr Pauls aber gaab z bedenken: "Sö habnd üns aane Urtl offenscheinig gschlagn und eingspörrt, und dös, wo myr roemische Bürger seind! Und ietz schicketnd s üns klammhaimlich furt. Yso nit! Die sollnd non selber kemmen und üns aushingelaittn!"

38. D Ötscher gmeldnd dös bei dyr Stat. Die dyrschrackend nit schlecht, wie s ghoernd, däß dös Roemer warnd.

39. Daa kaamend s dyrher: "Gel, tuet üns fein wirklich laid!", und sö gaglaittnd s aushin: "Aber bitt gar schoen, kemmen tuetß niemer, gel?!"

40. Von n Gföngniss aus giengend de Zween zo dyr Lüdia. Daadl kaamend s mit de Glaaubignen zamm, spraachend ien Muet zue und zognd aft weiter.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 16