Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 16:25-37 De Bibl auf Bairisch (BAI)

25. Um Mitternacht fiengend dyr Pauls und Sils ys Bettn an und sangend Loblieder, und de andern Gfangnen glosnd zue.

26. Urbyrig kaam ayn gwaltige Erddstürung, yso däß dös gantze Gföngniss zo n Waggln anfieng. Allsand Türn sprangend auf, und yn allsand giengend d Fössln abher.

27. Wie dyr Sultzer aufgwacht und allsand Türn offen saah, zog yr s Schwert und haet si selbn umbrungen, weil yr gmaint, de Gfangnen wärnd dyrvon.

28. Daa schrir iem dyr Pauls zue: "Nän, laaß dönn Schmarrn! Mir seind decht alle non daa."

29. Daa iesh dyr Sultzer um ayn Liecht, gsturtzt einher und fiel yn n Paulsn und Silsn ganz dyrtatert z Füessn.

30. Er gweist s aushin und gfraagt s: "Liebe Leut, was mueß i n tuen, um saelig z werdn?"

31. Sö gantwortnd: "Glaaub an n Iesenn, önn Herrn, und du werst saelig zamt deinn gantzn Haus!"

32. Und sö gverkünddnd iem und allsand von seinn Haus s Wort Gottes.

33. In seler Nacht naam yr s eyn sein Haus auf, wuesh ien d Striemen aus und ließ si mit alle seine Leut non taauffen.

34. Aft gweist yr s eyn sein Gmach aufhin, ließ ien aufwartn und gafreut si närrisch mit seinn gantzn Haus, weil yr zo n Glaaubn an n Herrgot kemmen war.

35. Wie s Tag wurd, gschickt d Stat aine Schörgn und ließ ausrichtn: "Laaß die Mannen frei!"

36. Dyr Sultzer gsait s yn n Paulsn weiter: "D Stat haat d Ötsch gschickt; i soll enk freilaassn. Also geetß, und pfüett enk Got!"

37. Dyr Pauls aber gaab z bedenken: "Sö habnd üns aane Urtl offenscheinig gschlagn und eingspörrt, und dös, wo myr roemische Bürger seind! Und ietz schicketnd s üns klammhaimlich furt. Yso nit! Die sollnd non selber kemmen und üns aushingelaittn!"

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 16