Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 13:9-17 De Bibl auf Bairisch (BAI)

9. Dyr Sauls, aau Pauls gnennt, gablickt iem, von n Heilignen Geist erfüllt, scharf eyn d Augn

10. und gstaucht n zamm: "Du Bäzi, du Lump, du Sauhund, du abdraeter, du Teuflssun, daa wo nix Guets meer dran ist; geest nit auf dyr Stöll yn n Herrn aus n Wög!?

11. Ietz zaigt s dyr dyr Herr! Blind werst; d Sunn seghst ietz ayn Zeit lang +niemer!" Und ostig überkaam n d Finster; er gatappt grad non umaynand und haet um öbbern gsuecht, der wo n weist.

12. Wie dyr Landvogt dös allss saah, wurd yr glaaubig, yso hiet n yn n Herrn sein Leer beindruckt.

13. Von Päfhaus fuer dyr Pauls mit de Andern ab und kaam auf Pferg in Pämpfling. Dyr Johanns aber gapfüett si von ien und gakeert auf Ruslham zrugg.

14. Sö aber graisnd von Pferg aus weiter und kaamend eyn dös Äntyching in Psiding. Dortn giengend s eyn n Sams eyn d Samnung und gsitznd si hin.

15. Naach dyr Lösung aus n Gsötz und de Weissagn liessnd ien d Vürsteeher wissn: "Brüeder, wenntß für s Volk öbbs zuer Erbauung habtß, tuetß enk fein kainn Zwang an!"

16. Daa stuendd dyr Pauls auf, gabitt mit dyr Hand, däß s aufmörkend, und fieng an: "Ös Isryheeler und ös Gotsfärchtignen, lustertß!

17. Dyr Got von dönn Volk Isryheel haat ünserne Vätter dyrkoorn und s Volk in dyr Fremdd in Güptn zo öbbs werdn laassn. Von daadl gfüert yr s mit Macht und Rued ausher

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 13