Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 13:7-15 De Bibl auf Bairisch (BAI)

7. Der war bei n Landvogt Serg Pauls in n Dienst, was ayn verständdlicher Man war. Dyr Landvogt ließ önn Bärnäbbn und Saulsn rueffen, weil yr von ien gern s Wort Gottes hoern gwill.

8. Aber dyr Elymäss - dyr Zaauberer -, wie yr gnennt wurd, ghötzt gögn ien und gwill önn Landvogt von n Glaaubn abhaltn.

9. Dyr Sauls, aau Pauls gnennt, gablickt iem, von n Heilignen Geist erfüllt, scharf eyn d Augn

10. und gstaucht n zamm: "Du Bäzi, du Lump, du Sauhund, du abdraeter, du Teuflssun, daa wo nix Guets meer dran ist; geest nit auf dyr Stöll yn n Herrn aus n Wög!?

11. Ietz zaigt s dyr dyr Herr! Blind werst; d Sunn seghst ietz ayn Zeit lang +niemer!" Und ostig überkaam n d Finster; er gatappt grad non umaynand und haet um öbbern gsuecht, der wo n weist.

12. Wie dyr Landvogt dös allss saah, wurd yr glaaubig, yso hiet n yn n Herrn sein Leer beindruckt.

13. Von Päfhaus fuer dyr Pauls mit de Andern ab und kaam auf Pferg in Pämpfling. Dyr Johanns aber gapfüett si von ien und gakeert auf Ruslham zrugg.

14. Sö aber graisnd von Pferg aus weiter und kaamend eyn dös Äntyching in Psiding. Dortn giengend s eyn n Sams eyn d Samnung und gsitznd si hin.

15. Naach dyr Lösung aus n Gsötz und de Weissagn liessnd ien d Vürsteeher wissn: "Brüeder, wenntß für s Volk öbbs zuer Erbauung habtß, tuetß enk fein kainn Zwang an!"

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 13