Altes Testament

Neues Testament

De Zwölfbotngetaat 13:31-44 De Bibl auf Bairisch (BAI)

31. und er erschin dene über männig Täg, die wo mit iem mitaynand von Gälau auf Ruslham aufhinzogn warnd und ietz vor n Volk für iem zeugn künnend.

32. Und ietz verkündd myr enk dö guete Botschaft, däß dyr Herrgot dö Verhaissung, wo an de Gönen ergangen ist, an üns, ienerne Kinder, erfüllt,

33. indem yr önn Iesenn dyrwöckt haat, wie s schoon in n zwaittn Salm haisst: 'Mein Sun bist du; heint haan i di zeugt.'

34. Däß yr n aber von de Tootn dyrwöckt haat und nit verwösn laassn wurdd, haat yr yso ausdruckt: 'I will enk die Gnaadn göbn, wo i schoon yn n Dafetn verhaissn haan.'

35. Von Noetn sait yr aau non anderwögn: 'Verwösn laasst deinn Frummen nit; dös laasst nit zue.'

36. Naach n Willn Gottes aber ist dyr Dafet dennert gstorbn, aft däß yr yn seine Zeitgnossn dient hiet, ist glögt wordn und aau verwöst.

37. Der aber, dönn wo dyr Herrgot gyrwöckt, haat d Verwösung +nit mitgmacht.

38. Drum, Brüeder, solltß is wissn, däß enk durch iem d Vergöbung von de Sünddn künddt werd, und däß ayn Ieds, wo an iem glaaubt, durch iem grecht

39. förtigt werd. S Mosenngsötz haet dös nit förtigbrungen.

40. Aber Obacht, däß mit enk nit dös gschieght, was bei de Weissagn steet:

41. 'Schautß hin, ös, woß önn Herrgot aechttß! Ös gaatß bloed daasteen; zgrundgeen gaatß. I gaa öbbs tuen in enkrer Zeit, dös woß ös niemaals glaaubetß, wurdd s enk enpfor verzölt.'"

42. Wie s aushingiengend bei dyr Samnung, gabittnd d Leut önn Paulsn und Bärnäbbn, däß s ien önn Sams drauf meerer von dönn alln verzölnd.

43. Wie dyr Gotsdienst aus war, schlossnd si vil Judn, drunter aau früeherne Haidn, yn n Paulsn und Bärnäbbn an. Die grödnd mit ien und gspornd s an, yn dyr Gnaad von n Herrgot treu z bleibn.

44. Eyn n Sams drauf gversammlt si fast de gantze Stat, däß s yn n Trechtein sein Wort hoert.

Lesen Sie das gesamte Kapitel De Zwölfbotngetaat 13