45. Yso steet s aau in dyr Schrift: "Dyr eerste Mensch, dyr Adem, ist ayn irdischs Wösn wordn." Dyr lösste Adem wurd zo n Geist, wo löbndig macht.
46. Aber zeerst kimmt aynmaal dös Irdische, aft eerst dös Überirdische.
47. Dyr eerste Mensch stammt aus dyr Erdn und ist mabig; dyr ander Mensch ist aus n Himml.
48. Wie der von dyr Erdn irdisch war, yso seind s aau seine Naachfarn. Und wie der von n Himml himmlisch war, ist s mit seine Naachfarn grad yso.
49. Wie myr s Bild von n mabignen Menschn warnd, gaan myr aau s Bild von n himmlischn sein.
50. Sagn will i dyrmit dös, Brüeder: Nit Fleish und Bluet künnend an n Reich Gottes tailhabn, s Vergöngliche nit an n Unvergönglichnen.
51. Schautß, i verraat enk ietz ayn Ghaimniss: Mir gaand nit allsand sterbn, mir allsand aber gaand verwandlt werdn,
52. urbyrig, in ainer Handkeer, bei n lösstn Saunennschall. D Saunn gaat erschalln, und de Tootn werdnd dyrwöckt zuer Unvergönglichkeit; mir aber werdnd verwandlt.
53. Denn der vergöngliche Leib mueß mit n unvergönglichnen gwänddt werdn, der sterbliche mit n unsterblichnen. Und dyrmit erfüllt si d Schrift: "Verschlun
54. gen ist dyr Tood von n Sig.
55. Tood, wo ist dein Sig? Tood, wo ist dein Stachl?"
56. Yn n Tood sein Stachl aber ist d Sündd, und d Sündd kriegt aus n Gsötz de Kraft.
57. Yn n Herrgot dank myr aber, däß yr üns signumftn laasst durch n Iesenn Kristn, ünsern Herrn.
58. Dösswögn, gliebt Brüeder, laasstß enk nit drausbringen; werdtß allweil eifriger in n Werch von n Herrn, weilß wisstß, däß enker Müe in n Herrn seinn Dienst nit umysünst ist!