Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6

Altes Testament

Neues Testament

De Gäletn 1 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Von n Postl Pauls und allsand Brüeder bei mir an de Gmainn z Gäletn. Berueffen und bstallt bin i nit von Menschn, sundern durch n Iesenn Kristn und

2. önn Got Vatern, der was n aus n Tood dyrwöckt haat.

3. Gnaad und Frid mit enk von n Herrgot, ünsern Vatern, und von n Herrn, yn n Iesenn Kristn,

4. der was si für ünserne Sünddn hingöbn haat, dyrmit yr üns aus derer gotloosn Welt erloest und dyrmit önn Willn von n Herrgot, ünsern Vatern, erfüllt.

5. Yn n Herrgot Eer in alle Eebigkeit, amönn!

6. Daa bin i +schoon verstaunt, däßß enk so schnell von n Herrgot abwenddtß, der was enk durch de Gnaad von n Kristn grueffen haat, und däßß ayn anderne "Guetmaer" annemtß,

7. wo s doch sünst gar kaine geit! Es geit grad ayn Öttlych Leut, wo enk verwirrnd und d Froobotschaft von n Kristn verdraen wollnd.

8. Wer enk aber ayn anderne "Froobotschaft" verkündigt als wie dö von üns, der sei verfluecht, und wärnd s mir selbn older ayn Engl aus n Himml!

9. Und i sag s non aynmaal: Wer enk ayn anderne Guetmaer künddt als wie dö, dö woß empfangen habtß, der sei verfluecht!

10. Mech i öbby bei de +Leut guet daasteen, older geet s myr um önn Herrgot? Pröblt i, yn Menschn z gfalln? Wenn i allweil non auf dös aus wär, wär i diend kain Knecht von n Kristn.

11. Dös Ain solltß wissn, Brüeder: Dö Froobotschaft, wo *i* verkünddt haan, stammt nit von Menschn.

12. I haan s ja nit von aynn Menschn empfangen older gleert kriegt, sundern durch d Offnbarung umbb n Iesenn Kristn.

13. Ös habtß diend ghoert, wie i früehers als gsötzestreuer Jud glöb und de Kirchen Gottes aane Maaß und Zil gverfolg und gern vernichtt haet.

14. In dyr Treu zo n jüdischn Gsötz ließ i mi nit leicht von ain in meinn Öltter übertrumpfen, und i geifert wirklich grimmig für d Überliferung von meine Vätter.

15. Aber dyr Herrgot hiet mi schoon in n Mueterleib dyrkoorn und +rief mi aft in seiner Gnaad. Wie yr myr in seiner Güetn

16. seinn Sun goffnbart, dyrmit i n bei de Haidn auskündd, gfraag i nit bei Menschn um aynn Raat

17. und gieng aau nit glei auf Ruslham gan dene, wo vor mir schoon Postln warnd. Nän, i zog auf Arbn und gakeer aft wider zrugg auf Zwötsch.

18. Eerst dreu Jaar spaeter gieng i auf Ruslham, um önn Kefn kennenzlernen, und blib zwo Wochenn lang bei iem.

19. Von de andern Zwölfbotn haan i kainn troffen ausser n Jaaggenn, yn n Herrn seinn Bruedern.

20. Was i enk schreib, dös ist nit glogn; dyr Herrgot ist mein Zeug.

21. Drafter gieng i auf Sürn und Klizing.

22. D Judauer Kristnergmainn aber gakennend mi non gar nit litzlich.

23. Sö hietnd lödiglich ghoert: "Der, wo üns ainst gverfolgt, verkündigt ietz dönn Glaaubn, wo yr früehers ausrottn wolln haet."

24. Drum prisnd s aau zwögns mir önn Herrgot.