Altes Testament

Neues Testament

D Roemer 9:13-32 De Bibl auf Bairisch (BAI)

13. sein." Weiter haisst s: "Önn Jaaggenn haan i liebghaat, önn Esau aber ghasst." Dyr Herrgot haat also ainn frei dyrkoorn, und zwaar nit zwögns seine Wercher, sundern weil yr n halt berueffen gwill.

14. Haisst dös ietz, däß dyr Herrgot ungerecht ist? Schoon gar nit aau!

15. Zo n Mosenn gsait yr ja: "Wem i gnaedig bin, dönn bin i gnaedig; ob wem i mi dyrbarm, ob dönn dyrbarm i mi."

16. Also kimmt s nit auf s Wolln und Ströbn von n Menschn an, sundern auf de Barmung Gottes.

17. In dyr Schrift werd yn n Färgn gsait: "Grad zo dönn haan i di ja auftrüeblt, däß i an dir mein Macht zaig und däß auf dyr gantzn Welt mein Nam verkünddt werd."

18. Also dyrbarmt yr si, ob wem yr will; und er verstockt aau, wem yr will.

19. Ietz werst halt dyrherkemmen: "Wie kan yr n dann non öbbern boes sein, wenn niemdd yn seinn Willn ankan?"

20. Menscherl, wer wärst n du, däßst mit n Herrgot rechtn wolletst? Sait leicht s Werch gan dönn, wo s gmacht haat: 'Warum haast mi n ietz +yso gmacht?'

21. Ist n nit dyr Hafner Herr über n Dagl? Kan yr nit aus dönn selbn Bäz Höfen für de Kuchl wie aau Krüeg für Ausschwaiffungen herstölln?

22. Und wenn s ietz dyr Herrgot +grad yso machen gwill? Er gwill seinn Zorn ausgiessn und sein Macht kundtuen, aber grad daa dyrzue hiet yr mit de Höfen für seinn Zorn, die wo zo n Zammhaun bestimmt warnd, ayn Englsgeduld.

23. Yso gwill yr aau önn Reichtuem von seinn Rued yn dene Menschn kundtuen, wo yr si drob gyrbarmt, und die wo yr für sein Herrlichkeit schoon pfraitt hiet.

24. Und ünter dene seind aau mir, wo yr nit grad aus de Judn, nän, aau aus de Haidn grueffen haat.

25. Yso spricht yr denn aau bei n Hosenn: "I gaa als mein Volk berueffen, was s nit gwösn ist, und dö, ö wo niemdd mögn haat, als mein Liebste.

26. Und statt däß zo ien gsait wordn ist: 'Ös seitß nit mein Volk.', gaand s Kinder von dönn löbndign Got gnennt werdn."

27. Und dyr Ieseien ruefft von Isryheel dös aus: "Wenn d Isryheeler so vil wärnd wie Sand an n Mör, dann blib dennert grad ayn Restl über, dös wo gröttigt werd,

28. denn dyr Trechtein handlt ain für all Maal daa heruntn dö Sach ab."

29. Dyr Ieseien haat aau vorhergsagt: "Haet üns nit dyr Hörerherr weenigstns die par Hänsln übriglaassn, wär s üns wie yn Sodham gangen, ja, wie Gmorren wärn myr ietz."

30. Was folgern myr draus? Haidn, wo nit auf d Freispraach durch n Herrgot trachtt habnd, seind dennert auf dö kemmen, d Loosspraach aus n Glaaubn.

31. Isryheel aber gströbt yn n Gsötz naachhin und dyrmit um d Loosspraach, aber dennert ist nix wordn draus.

32. Und zwö? Weil s nit auf n Glaaubn baun gwollnd, sundern auf aigne Laistungen. Eyn n Stölpstain grennend s anhin,

Lesen Sie das gesamte Kapitel D Roemer 9