5. Wer überwinddt, werd grad yso mit weisse Gwänder klaidt. Nie streich i seinn Namen aus n Buech von n Löbn, sundern i gaa mi vor meinn Vatern und vor seine Engln zo iem bekennen.
6. Wer hoern kan, der müg lustern, was dyr Geist yn de Gmainn sait!'
7. Und an n Hai'n von dyr Filydelfinger Gmain schreibst dös: 'Yso spricht dyr Heilige, dyr Waarhaftige, er, wo önn Schlüssl haat von n Dafetn, der wo *yso* aufspörrt, däß niemdd meer zuespörrn kan, und umkeerter:
8. I kenn deinn Wandl; und i haan vor dir ayn Tür aufgmacht, dö wo niemdd meer schliessn kan. Du bist y zwaar grad schwach, aber dennert bist bei meinn Wort blibn und haast meinn Namen nit verlaugnt.
9. Daa geit s de Sölchern aus dyr Antsachersamnung, wo si als Judn ausgöbnd, was s aber gar nit seind, sundern Leuger. I füeg s, däß s kemmend und si vor dir spraittnd und dyrkennend, däß i dyr mein Lieb göbn haan.