Altes Testament

Neues Testament

D Offnbarung 17:1-6 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Dann kaam ainer von de sibn Engln, wo de sibn Schalnen dyrbeihietnd; und der gsait myr: "Kimm, ietz zaig i dyr dös Straafgricht über de groosse Huer, wo daadl an de viln Gwässer sitzt!

2. Denn mit irer habnd de Künig von dyr Erdn ghuert, und von dönn Wein, von derer Unzucht, wurdnd de gantzn Erddling bsuffen."

3. Dyr Geist ergrif mi, und dyr Engl gentruckt mi danhin eyn d Wüestn. Dort saah i ayn Weibsbild auf aynn scharlachrootn Vich sitzn, dös wo auf und z auf mit gotslösterliche Nämm vollgschribn war und sibn Haeupter und sibn Herndln hiet.

4. Dös Mensch war mit Krapp und Scharlach gwänddt und mit Gold und Edlstäin und Fischperln gschmückt. Sö ghabt aynn goldern Böcher eyn dyr Hand, der wo mit dönn gräuslichn Drök von irn Gehuer gfüllt war.

5. Auf irer Stirn stuendd ayn Nam, ayn ghaimnissvoller: "De groosse Bäbl, d Mueter von de Huern und alle Scheuzigkeitn auf dyr Erdn".

6. Und i saah, däß dö bsuffen war von n Bluet von de Glaauber, von dene, wo für n Iesenn zeugt hietnd. Wie i dö saah, gmueß i mi närrisch wundern.

Lesen Sie das gesamte Kapitel D Offnbarung 17