1. Daa saah i aynn andern Engl, aynn ganz aynn mentischn, von n Himml abherkemmen. Von ayner Wolk war yr umhüllt, und ayn Rögnbogn stuendd ober seinn Haaupt. Sein Antlitz war wie d Sunn und seine Hächsn als wie Feuersäulnen.
2. In dyr Hand ghabt yr ayn aufgschlagns Büechl. Er gsötzt seinn zesmen Fueß auf s Mör, seinn winstern auf s Land
3. und schrir, wie wenn ayn Leeb brüelet. Aft däß yr grueffen hiet, erhobnd de sibn Dunder iener Stimm.
4. Wie de sibn Dunder gsprochen hietnd, haet i s nidergschribn. Daa ghoer i aber ayn Stimm von n Himml abher rueffen: "Halt dös fein ghaim, was de sibn Dunder gsprochen habnd; schreib dös +nit auf!"
5. Und der Engl, dönn wo i auf n Mör und auf n Land steen saah, erhob sein zesme Hand gan Himml.
6. Er schwor bei dönn, der wo auf eebig löbt, der wo önn Himml bschaffen haat mit alln Zueghoer und d Erdn mit alln Drum und Dran, und s Mör mit alln, was drinn ist: "Es bleibt kain Zeit meer,