Altes Testament

Neues Testament

S Brendertuem 7:22-35 De Bibl auf Bairisch (BAI)

22. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:

23. Sag dös yn de Isryheeler: Von de Rindvicher, Schaaf und Hetn derfftß kain Fäistn össn.

24. D Fäistn von aynn verröcktn older grissnen Vich kan für allss hergnummen werdn, aber össn derfftß is auf kainn Fall.

25. Wer aber zamtdönn dö Fäistn isst, dö wo sünst yn n Herrn gopfert werd, der ghoert aus seinn Stamm ausgmörtzt.

26. Daa künntß sein wo dyrwöll, Bluet derfftß kains verzörn, ob s von de Vögl older anderne Vicher ist.

27. Wer doch ains verzört, ghoert aus seinn Stamm ausgmörtzt.

28. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:

29. Sag yn de Isryheeler: Wer ayn Tier als Heilsopfer yn n Herrn darbringen will, opfert zeerst aynmaal dös, was yn n Herrn ghoert.

30. Mit aigne Höndd sollt yr yn n Herrn de Brustfäistn als Feueropfer anbietn. Dö Fäistn und de Brust schwingt yr vor n Trechtein hin und her und bringt s yso dar.

31. Dyr Priester laasst d Fäistn auf n Altter in Raauch aufgeen, de Brust aber steet yn n Ärenn und seine Sün zue.

32. Für n Darhub steet von n Heilsopfer de zesme Schultter yn n Priester zue.

33. Dö ghoert yn dönn Ärner, der wo s Bluet und d Fäistn von n Heilsopfer darbringt.

34. I nimm myr nömlich von de Heilsopfer de Brust für n Darbrung und d Schultter für n Darhub und gib s yn n Ärenn und seine Sün; und dös sollt für d Isryheeler yso bleibn.

35. Dös steet also yn de Ärner von de Feueropfer für n Herrn zue, von ienern Weihtag an.

Lesen Sie das gesamte Kapitel S Brendertuem 7