Altes Testament

Neues Testament

S Brendertuem 7:15-22 De Bibl auf Bairisch (BAI)

15. S Fleish von n Dankopfer sollt non eyn seln Tag gössn werdn. Dös derf nit hinst eyn n naehstn Tag steenbleibn.

16. Ist s aus aynn Anthaiß older ayn Walgaab, derf s Fleish eyn n selbn Tag und non eyn n Tag drauf verzört werdn, wenn öbbs übrigbleibt.

17. Wenn aber aau dann non öbbs daa ist, ghoert s verbrennt.

18. Isst myn von n Heilsopfer seinn Fleish non eyn n drittn Tag öbbs, ist s Opfer umysünst. Es giltt nit und ist unrain; und wer öbbs isst dyrvon, macht si schuldig.

19. Ayn Fleish, wo an iewign öbbs Unrains ankemmen ist, derf myn niemer össn, und dös mueß verbrennt werdn. Ayn ieder Raine derf ayn Opferfleish össn;

20. aber wenn yr als ayn Unrainer ayn Heilsopferfleish isst, wo yn n Trechtein ghoert, sollt yr in seinn Volk nix meer z suechen habn.

21. Wenn öbber an iewign öbbs Unrains hinkimmt, öbbs Unrains von aynn Menschn older aynn unrainen Vich, older an ayn unraine, grausliche Sach, und aft ayn Fleish aus n Heilsopfer für n Herrn isst, ghoert yr ausgstoessn.

22. Dyr Herr spraach zo n Mosenn:

Lesen Sie das gesamte Kapitel S Brendertuem 7