Altes Testament

Neues Testament

S Brendertuem 25:7-20 De Bibl auf Bairisch (BAI)

7. Ja, aau dein Vih und s Gwild gaand dyrvon löbn, was yso waxt.

8. Zöl sibn Samsjaar ab, also sibnmaal sibn Jaar, aft haast neunyvierzge.

9. Eyn n Zöntn Sibtn, eyn n Versuenungstag, laasst s Widerhorn blaasn. In n gantzn Land sollt myn s hoern.

10. Ayn heiligs Land sollt s enk sein, dös fuchzigste; d Schuldn werdnd ainn naachlaassn, und wer dösswögn vertribn older verkaaufft wordn ist, seght enddlich seinn Grund und seine Leut wider.

11. In n Halljaar derfftß also nit saen und nit gebäuig ärnen und lösn;

12. wol aber holtß enk hindan, wasß brauchtß. Ayn heiligs Jaar sollt s sein.

13. In aynn sölchern Halljaar kriegt ayn Ieds aau wider seinn Bsiz zrugg.

14. Wennst mit deinn Naahstn aynn Grund handltst, derfftß aynand nit prätzln.

15. Kaauffst older verkaauffst aynn Grund, richtt si dyr Preis naach n müglichnen Fand hinst eyn s naehste Halljaar.

16. Ie lönger däß hin ist, um dös meerer ist yr werd und umkeerter, denn in n Grund werd ja de Zal von de Fändd verkaaufft.

17. Schmirbtß aynand nit aus, mir z Eer! I bin dyr Trechtein, enker Got.

18. Folgtß yn meine Satzungen und achttß auf meine Vorschriftn; naacherd faelt enk in dönn Land nix!

19. S Land gibt sein Frucht; und ös kriegtß leicht gnueg und löbtß aane Sorg.

20. Ös werdtß enk fraagn, von wasß dann löbn solltß in n sibtn Jaar, wenntß nit saen und ärnen derfftß.

Lesen Sie das gesamte Kapitel S Brendertuem 25