7. Braitt si aber der Grind auf dyr Haut aus, wenn dyr Kranke schoon von n Priester untersuecht und für rain dyrschaint ist, mueß yr nonmaal kemmen.
8. Stöllt dyr Priester föst, däß si dyr Grind auf dyr Haut braitt haat, sollt yr n für unrain dyrschainen. Naacherd ist s doch ayn Hornfall.
9. Wenn also öbber bei sir selbn ayn Übl wie aynn Hornfall dyrkennt, sollt myn n zo n Priester bringen.
10. Stöllt der föst, däß d Haut weiß angschwolln ist, däß d Haar heller wordn seind und däß bei dyr Schwöllung schoon s bloosse Fleish ausherschaugt,
11. naacherd ist dyr Aussaz schoon hübsch weit. Daa braucht yr n niemer absundern und untersuechen; naacherd ist yr von Haus aus unrain.
12. Wenn öbber ayn Hautkranket haat, dö wo dönn gantzn Kerper bedöckt von n Kopf hinst eyn d Füess, wo dyr Priester aau hinschaugt,
13. naacherd sollt yr n untersuechen. Wenn yr seght, däß dö Kranket ganz gleich über n Leib verbraitt ist, und er ist ganz weiß, ist s öbbs Anderts, und er ist für n Priester rain.
14. Kimmt freilich dös bloosse Fleish vürher, ist yr unrain.
15. Haat dyr Priester dös Fleish untersuecht, sollt yr n unrain dyrschainen.
16. Verschwinddt aber de bloosse Stöll wider und hailt ab, sollt yr wider zo n Priester geen.
17. Der sollt n untersuechen, und wenn dö Stöll taatsöchlich abghailt ist, rain dyrschainen. Dös ist yr nömlich aau.
18. Kriegt öbber auf dyr Haut aynn Aiß, der wo wider hailt,