6. D Rappn geend eyn s Norderland, d Schimmln gan Wöstn und d Scheggn eyn n Sundn.
7. Die Tierer kunntnd s schoon gar niemer dyrwartn, über d Erdn z tröchen. Aber eerst wie ien dyr Engl d Faudung gaab, zognd s wirklich loos.
8. Dyr Engl rief myr zue: Schau non; die, wo gan Nordn zieghnd, bringend yn n Herrn seinn Geist daa aufhin!