Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Sämyheel B 4 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Wie dyr Ischbägl, yn n Saul sein Sun, ghoert, däß dyr Abner z Hebron umkemmen war, verloor yr seinn gantzn Muet; und dös gantze Isryheel war verstürtzt.

2. Dyr Saulsun hiet zween Haauptleut über seine Scharn; dyr ain hieß Bänen und dyr ander Rechäb. Sö warnd Sün von n Rimmon aus Berott und Bengymeiner, weil aau Berott zo Bengymein dyrzuegrechnet werd.

3. De Berotter warnd ainst auf Gitteim gflohen und löbnd dort gastweis hinst heut.

4. Dyr Jonant Saulsun hiet aynn Sun mit lame Hächsn. Er war fümf Jaar alt gwösn, wie d Naachricht von n Saul und Jonantn ienern Tood aus Jesryheel eintraaf. Sein Amm haet n aufghöbt und wär mit iem gflohen, aber bei dönn Durchaynand war yr irer von n Arm abhingfalln. Dyrseiter war dyr Meribbägl ayn Krüppl.

5. Dyr Rechäb und Bänen, d Rimmonsün aus Berott, gmachend si auf n Wög und kaamend bei n Haus von n Ischbägl an, wie s eyn n Häissestn war. Er war grad eyn n Naunln.

6. De Türhüetterinn war bei n Waitzputzn eingnapfetzt;

7. und drum kunntnd dyr Rechäb und Bänen eyn s Haus einhin, aane däß s öbber gspannt haet. Dyr Ischbägl laag in dyr Kammer auf n Bött. Sö schluegnd n toot und ghaund iem önn Kopf ab, dönn was s mitnaamend. De gantze Nacht warnd s durch n Blachfeld unterwögs

8. und brangend yn n Ischbägl sein Haaupt yn n Dafetn auf Hebron und gsagnd zo n Künig: "Also, daa haetn myr ietz önn Kopf von deinn Feind Ischbägl Saulsun, der was dyr naach n Löbn trachtt haat. Aber dyr Trechtein haat heint yn ünsern Herrn, yn n Künig, önn Raach an n Saul und seine Naachkemmen verschafft."

9. Drauf gaab dyr Dafet yn n Rechäb und seinn Bruedern Bänen, de Rimmonsün aus Berott, an: "So waar dyr Herr löbt, der wo mi aus aller Noot dyrrött haat:

10. Ietz haan i schoon dönn, der wo myr d Naachricht brungen haat, däß dyr Saul toot ist, in Zikläg packen und umbringen laassn. Er gmaint, er wär Wunder was für ayn Freudnbot, und gakriegt aber seinn verdientn Loon.

11. Und wievil meerer fordert i enker Bluet und tilg enk aus, wenntß ös Ruechloosn aynn Naunler, aynn grechtn Menschn, in seinn Haus dyrschlagtß!"

12. Und dyr Dafet gaab yn seine Leut önn Befelh, däß s is toettnd; und dös taatnd s. Sö schluegnd ien d Höndd und Füess ab und ghöngend d Leichnäm an n Hebroner Weiher auf. Yn n Ischbägl sein Haaupt aber naamend s und begruebnd s in n Abner seinn Grab z Hebron.