Altes Testament

Neues Testament

Dyr Sämyheel B 3:21-36 De Bibl auf Bairisch (BAI)

21. Dyr Abner gmaint zo n Dafetn: "Wenn s recht ist, gee i ietz und gaa dös gantze Isryheel um meinn Herrn, önn Künig, sammln. Sö sollnd mit dir aynn Vertrag schliessn, und dann haast freie Hand als Künig." Dyr Dafet ließ önn Abner in Frid zieghn.

22. Und dann gschaagh s! Yn n Dafetn seine Leut und dyr Job kaamend von aynn Straifzug haim und brangend ayn reiche Beuttn mit. Dyr Abner war ja schoon furt von n Dafetn z Hebron, weil n dyr Dafet in Frid geen laassn hiet.

23. Wie dyr Job mit seiner Schar ankaam, gmeldt myn iem, däß dyr Abner Nersun zo n Künig kemmen war und däß n dyr Künig wider unghindert furtlaassn hiet.

24. Daa gieng dyr Job zo n Künig und gieng n an: "Mein, was haast n +daa taan? Daa wär dyr Abner daagwösn, und du laasst n ainfach wider geen!

25. Du müessetst diend önn Abner Nersun draufer kennen. Der ist doch grad kemmen, däß yr di täuscht und ausschnaickt, was daa yso laaufft!"

26. Wie yr von n Dafetn wögg war, gschickt dyr Job yn n Abner öbbern naachhin, der wo n bei dyr Sirerer Schargruebn zrugggholt. Von dönn gwaiß aber dyr Dafet nixn.

27. Wie dyr Abner auf Hebron zrugggakeert, naam n dyr Job auf d Seitt hinter s Toor umhin, wie wenn yr vertraulich mit iem rödn mechet. Drt staach yr iem aus Bluetraach für seinn Bruedern Äsyheel yso eyn n Bauch einhin, däß yr starb.

28. Wie dös dyr Dafet aft ghoert, gyrschaint yr: "I und mein Künigtuem seind vor n Trechtein für all Zeit aane Schuld an n Bluet von n Abner Nersun.

29. Si falleb auf n Job und sein gantzs Heiwisch zrugg. Müg allweil öbber bei ien aynn Ausfluß habn older aynn Aussaz, mit Krueggenn geen müessn, durch s Schwert umkemmen older hungern."

30. Dyr Job und sein Brueder Äbischäus hietnd ja önn Abner umbrungen, weil yr ienern Bruedern Äsyheel bei Gibeun in n Kampf toetigt hiet.

31. Dyr Dafet aber gsait zo n Job und allsand Leut, wo daa warnd: "Zreisstß enk de Gwänder, lögtß ayn Trauergwand an und geetß yn n Abner klaget voraus!" Und dyr Künig Dafet selbn gieng hinter n Schragn naachhin.

32. Mir glögt önn Abner z Hebron. Und dyr Künig fieng an n Abner seinn Grab laut s Wainen an, und dös gantze Volk dyrmit.

33. Dyr Künig sang yn n Abner non ayn Trauerlied: "Gmueß dyr Abner hinziegn, sterbn aus wie ayn Lump;

34. seine Höndd nit gfösslt, ankött nit dyr Fueß? Waarlich, wiest du gfalln bist, war s von Schaecherhand!" Daa gwainend allsand non vil örger.

35. Wie d Leut zo n Dafetn gmaint haetnd: "Gee, iß diend +aau mit!", dyrweil non Tag war, schwor dyr Dafet: "Dyr Herrgot müg mi umbringen, wenn i vor n Sunnuntergang non öbbs iß!"

36. Wie dös in n Volk bekannt wurd, gfiel iem dös wol, wie s überhaaupt für allss, was dyr Künig taat, vil übrig hiet.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Sämyheel B 3