7. Dann kaamend s eyn d Föstn Türs und eyn all die Stötn von de Hiber und Käninger. Von daa obn aus gieng s abhin hinst auf Schebbrunn in n Sundn von Judau.
8. Yso gurchstraiffend s dös gantze Land und kaamend naach neun Maanet und zwainzg Täg wider auf Ruslham zrugg.
9. Dyr Job gabtagt yn n Künig, was ausherkemmen war: Isryheel gazölt achthunderttauset Wörmannen und Judau fümfhunderttauset.
10. Aber aft gagspürt dyr Dafet doch aynn Gwissnswurm, weil yr s Volk zölt hiet; und er rief önn Herrn an: "Ayn schwaere Sündd ist dös gwösn, was i daa taan haan. Aber, o Herr, vergib myr mein Schuld; i waiß s, däß i aynn Schmarrn gmacht haan."
11. Wie dyr Dafet eyn dyr Frueh aufstuendd, kaam dyr Weissag Gäd, yn n Dafetn sein Seher, mit aynn Wort von n Trechtein zo iem: