26. Eyn ieds Jaar ließ yr syr d Haar schneidn, weil s iem z schwaer wurdnd; und daa kaamend ayn ieds Maal über zwai Teger zamm.
27. Drei Sün wurdnd yn n Äpsylom geborn und ayn Tochter, wo Tämär hieß; und dös wurd ayn ganz ayn Sauberne.
28. Dyr Äpsylom gwont zwai Jaar lang z Ruslham, aane däß yr mit n Künig aynmaal zammkemmen wär.
29. Daa gschickt dyr Äpsylom öbbern zo n Job, weil yr n zo n Künig schicken gmecht, aber dyr Job gwill nit kemmen. Non aynmaal gapröblt yr s, aber er gwill allweil non nity.
30. Daa befalh dyr Äpsylom yn seine Knecht: "Dyr Job haat ayn Feld glei nöbn dönn meinn, daa wo ayn Gerstn anbaut ist. Kenddtß is iem an!" Yn n Äpsylom seine Eehaltn gmachend s yso.
31. Drauf kaam dyr Job glei yn n Äpsylom eyn s Haus. "Was wär n dös ietz, däß deine Knechtln mein Land ankenddnd?", gfraagt n dyr Job.
32. Dyr Äpsylom gantwortt: "Was haet i n machen solln? I haet doch gmaint ghaat, däßst kimmst und däß i di fraagn kan, obst nit öbbenn önn Künig für mi dös fraagn kanst: 'Zo was bin i n aigntlich von Geschur zruggkemmen? Es wär bösser gwösn für mi, wenn i dort blibn wär. Ietz rödet i gern selbn mit n Künig. Und wenn i ob iewign öbbs schuldig bin, kan yr mi toettn.'"
33. Dyr Job gatailt dös dann allss yn n Künig mit. Dyr Künig ließ n rueffen, und dyr Äpsylom kaam und fiel vor iem mit n Gsicht auf n Bodm nider. Und dyr Künig gabusst önn Äpsylom.