Altes Testament

Neues Testament

Dyr Sämyheel A 9:9-27 De Bibl auf Bairisch (BAI)

9. Wenn myn früehers z Isryheel eyn Ort hingieng, um önn Herrgot z befraagn, gsait myn: "Geen myr zo n Seher!" Denn was myn heut Weissag nennt, hieß früehers Seher.

10. Dyr Saul gsait zo seinn Knecht: "Ja, dös wär ayn Gschicht! Also, geen myr!" Sö giengend also eyn dö Stat einhin, daa wo dyr Gotsman gwont.

11. Wie s eyn d Stat aufhingstapfend, traaffend s ayn Öttlych Mentscher, die wo zo n Wasserschöpfen dyrherauskaamend. Sö gfraagnd s: "Ist dyr Seher daa?"

12. Sö gantwortnd ien: "Ja, der ist daa; daa vorn glei. Aber schicktß enk; er ist nömlich grad eyn d Stat einherkemmen, weil de Gmain heint eyn n Nimetn obn ayn Opferföst feiert.

13. Wenntß eyn d Stat einhinkemmtß, künntß n grad non dyrwischn, ee däß yr eyn n Nimetn aufhinsteigt, daa wo yr bei n Maal mittuet. Denn s Volk fangt nit s Össn an, ee wenn yr kimmt, weil yr s Opfer sögnen mueß. Eerst dann fangend de Eingladnen an. Geetß non aufhin, weilß n ietz grad schoen dyrwischtß!"

14. Daa giengend s eyn d Stat aufhin; und wie s einhinkaamend, kaam ien dyr Sämyheel zgögn, wie yr grad eyn n Nimetn aufhin unterwögs gwösn wär.

15. Dyr Trechtein aber hiet önn Sämyheel ainn Tag, ee wenn dyr Saul kaam, auf dös schoon vürpfraitt:

16. "Auf n Tag schick i dyr aynn Bengymeinlönder vorbei. Dönn sollst zo n Fürstn von meinn Volk Isryheel salbn. Er gaat mein Volk aus dyr Gwalt von de Pflister befreien. I haan gseghn, wie meinn Volk Isryheel drinnstöckt, und haan aau seine Helfio-Schräi ghoert."

17. Wie dyr Sämyheel önn Saul saah, gsait iem dyr Herr ein: "Also, dös ist ietz der, von dönn wo i dyr gsait haan, däß yr über mein Volk herrschn gaat."

18. Dyr Saul gieng yn n Sämyheel eyn n Toor drinn zgögn und gfraagt n: "Mir suechetnd önn Seher; wo wont n der bittschoen?"

19. "I selbn bin dyr Seher", gantwortt dyr Sämyheel. "Geetß vor meiner eyn n Nimetn aufhin! Daa obn künntß mit mir össn. Morgn eyn dyr Frueh kanst aft wider weiterzieghn. I sag dyr schoon allss, um wasst mi fraagn wolln haetst.

20. Wögn de Öslinnen, die wo dyr vor drei Täg abhanddn kemmen seind, brauchst dyr nix denken! Die habnd s schoon gfunddn. Aber öbbs Anders: Was +will denn dös gantze Isryheel? Hoffend s nit allsand auf di und dein Sippn?"

21. Daa gantwortt dyr Saul: "Wieso; i bin doch ayn Bengymeiner, also von n kläinstn Stamm von de Isryheeler! Und mein Sippn haat y bei de Bengymeiner glei gar nix z meldn. Wie kimmst n auf öbbs Sölchers überhaaupt?"

22. Dyr Sämyheel naam önn Saul und seinn Knecht mit, gweist s eyn s Haus einhin und wis ien d Eernplätz unter de Ladling zue. Beierer dreissg Mannen werdnd daagwösn sein.

23. Dyr Sämyheel gschafft yn n Koch an: "Bring dös Trumm einher, von dönn wo i dyr gsait haan, däßst ys zrugghaltn sollst!"

24. Daa trueg dyr Koch de Bieg auf und gsötzt s yn n Saul vür. Dyr Sämyheel gsait iem: "Dös ist aignst für di. Laaß dyr s gsagt sein! Wie i de Andern einlued, habn myr dös Trumm aignst für di zo dönn Anlaaß auf d Seitt taan." Yso aaß also seln Tag dyr Saul mit n Sämyheel.

25. Dann stignd s von n Nimetn eyn d Stat abhin; und dyr Sämyheel hiet mit n Saul eyn n Soler obn öbbs zo n Ausrödn.

26. In aller Frueh, wie d Üecht aufstig, rief dyr Sämyheel zo n Saul aufhin: "Stee auf; i gee non ayn Stuck mit dir mit!" Dyr Saul stuendd auf, und die Zween giengend mitaynand aushin.

27. An n Ortsrand gmaint dyr Sämyheel zo n Saul: "Laaß deinn Knecht voraus laauffen, und du bleibst non ayn Weeng daa! I haan dyr öbbs von n Herrgot zo n Ausrichtn." Daa gieng dyr Knecht glei weiter.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Sämyheel A 9