21. Daa gantwortt dyr Saul: "Wieso; i bin doch ayn Bengymeiner, also von n kläinstn Stamm von de Isryheeler! Und mein Sippn haat y bei de Bengymeiner glei gar nix z meldn. Wie kimmst n auf öbbs Sölchers überhaaupt?"
22. Dyr Sämyheel naam önn Saul und seinn Knecht mit, gweist s eyn s Haus einhin und wis ien d Eernplätz unter de Ladling zue. Beierer dreissg Mannen werdnd daagwösn sein.
23. Dyr Sämyheel gschafft yn n Koch an: "Bring dös Trumm einher, von dönn wo i dyr gsait haan, däßst ys zrugghaltn sollst!"
24. Daa trueg dyr Koch de Bieg auf und gsötzt s yn n Saul vür. Dyr Sämyheel gsait iem: "Dös ist aignst für di. Laaß dyr s gsagt sein! Wie i de Andern einlued, habn myr dös Trumm aignst für di zo dönn Anlaaß auf d Seitt taan." Yso aaß also seln Tag dyr Saul mit n Sämyheel.
25. Dann stignd s von n Nimetn eyn d Stat abhin; und dyr Sämyheel hiet mit n Saul eyn n Soler obn öbbs zo n Ausrödn.
26. In aller Frueh, wie d Üecht aufstig, rief dyr Sämyheel zo n Saul aufhin: "Stee auf; i gee non ayn Stuck mit dir mit!" Dyr Saul stuendd auf, und die Zween giengend mitaynand aushin.
27. An n Ortsrand gmaint dyr Sämyheel zo n Saul: "Laaß deinn Knecht voraus laauffen, und du bleibst non ayn Weeng daa! I haan dyr öbbs von n Herrgot zo n Ausrichtn." Daa gieng dyr Knecht glei weiter.