Altes Testament

Neues Testament

Dyr Sämyheel A 9:1-17 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Dyrselbn glöbt z Bengymein ayn Man, wo Kisch hieß, ayn Sun von n Äbiheel und hinterhin über n Zeror, Bechorätt und Äffjach. Ayn Bengymeiner war yr und guet eingsaeumt.

2. Er hiet aynn Sun, wo Saul hieß, aynn ganz aynn saubern Burschn. So fesch wie er werd unter de Isryheeler kainer gwösn sein. Er war aau aynn Kopf groesser als wie de Meerern.

3. Iewet verlieffend si d Öslinnen von n Saul seinn Vatern Kisch. Daa trueg dyr Kisch yn seinn Sun Saul auf, däß yr mit aynn Knecht umaynandergeen und die Öslinnen suechen solleb.

4. Sö gurchzwerchend s Gebirg Effreim und gurchstraiffend ys Schälischer Gebiet, fanddnd aber nixn. Aft kaamend s aau non bei Schälim umydum umaynand, und hergeen taat aau nix. Aau s Land Jemini gurchwandernd s, und aau daadl warnd s nit.

5. Wie s bei Zuf umaynand warnd, gsait dyr Saul zo dönn Knecht bei iem: "Mir keernd wider um; nit däß si dyr Päpp um üns non meerer Sorgn macht als wie um die Öslinnen!"

6. Dyr Knecht gaab iem an: "In derer Stat wont doch ayn Gotsman. Er giltt vil bei de Leut; und er faelt nie. Geen myr diend zo iem hin; villeicht kan üns er bei n Suechen weiterhelffen!"

7. Dyr Saul gantwortt yn n Knecht: "Was solln myr n yn dönn Man mitbringen, wenn myr hingeend? Dös Broot in dyr Taschn habn myr aufbraucht. Mir habnd nix, was myr yn dönn Gotsman non schenken känntnd. Older doch?"

8. Drauf gantwortt iem dyr Knecht: "Ja, schaug, i haan daa non aynn Viertlsilberling dyrbei. Dönn gib i yn dönn Gotsman, dyrmit yr üns dönn rechtn Wög sait."

9. Wenn myn früehers z Isryheel eyn Ort hingieng, um önn Herrgot z befraagn, gsait myn: "Geen myr zo n Seher!" Denn was myn heut Weissag nennt, hieß früehers Seher.

10. Dyr Saul gsait zo seinn Knecht: "Ja, dös wär ayn Gschicht! Also, geen myr!" Sö giengend also eyn dö Stat einhin, daa wo dyr Gotsman gwont.

11. Wie s eyn d Stat aufhingstapfend, traaffend s ayn Öttlych Mentscher, die wo zo n Wasserschöpfen dyrherauskaamend. Sö gfraagnd s: "Ist dyr Seher daa?"

12. Sö gantwortnd ien: "Ja, der ist daa; daa vorn glei. Aber schicktß enk; er ist nömlich grad eyn d Stat einherkemmen, weil de Gmain heint eyn n Nimetn obn ayn Opferföst feiert.

13. Wenntß eyn d Stat einhinkemmtß, künntß n grad non dyrwischn, ee däß yr eyn n Nimetn aufhinsteigt, daa wo yr bei n Maal mittuet. Denn s Volk fangt nit s Össn an, ee wenn yr kimmt, weil yr s Opfer sögnen mueß. Eerst dann fangend de Eingladnen an. Geetß non aufhin, weilß n ietz grad schoen dyrwischtß!"

14. Daa giengend s eyn d Stat aufhin; und wie s einhinkaamend, kaam ien dyr Sämyheel zgögn, wie yr grad eyn n Nimetn aufhin unterwögs gwösn wär.

15. Dyr Trechtein aber hiet önn Sämyheel ainn Tag, ee wenn dyr Saul kaam, auf dös schoon vürpfraitt:

16. "Auf n Tag schick i dyr aynn Bengymeinlönder vorbei. Dönn sollst zo n Fürstn von meinn Volk Isryheel salbn. Er gaat mein Volk aus dyr Gwalt von de Pflister befreien. I haan gseghn, wie meinn Volk Isryheel drinnstöckt, und haan aau seine Helfio-Schräi ghoert."

17. Wie dyr Sämyheel önn Saul saah, gsait iem dyr Herr ein: "Also, dös ist ietz der, von dönn wo i dyr gsait haan, däß yr über mein Volk herrschn gaat."

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Sämyheel A 9