Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Sämyheel A 5 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. De Pflister brangend dönn graaubtn Gotsschrein von Helffnstain auf Ästat

2. und gstöllnd n eyn n Dägontempl einhin nöbn önn Dägon hin.

3. Wie ietz aber d Ästöter de naehste Frueh aufstuenddnd, war dyr Dägon vürshling vor n Schrein von n Herrn mit n Gsicht eyn n Bodm hingfalln. Sö naamend önn Dägon und gstöllnd n wider eyn seinn Plaz zrugg.

4. Wie s aber eyn n naehstn Tag eyn dyr Frueh wider aufstuenddnd, war dyr Dägon wider vürsich gfalln und laag vor n Trechtein seinn Schrein mit n Gsicht eyn n Bodm daadl. Yn n Dägon sein Kopf und seine zwo Höndd laagnd abgschlagner auf dyr Schwölln. Grad dyr Rumpf war yn n Dägon non blibn.

5. Dösswögn trettnd yn n Dägon seine Priester und allsand, wo eyn n Templ einhingeend, hinst heut nit auf n Dägon sein Schwölln z Ästat aufhin.

6. Dyr Trechtein gschickt yn de Ästöter ayn schwaere Plaag, und er gschrachtt s und schlueg dös gantze Gebiet mit dyr Nipfpest.

7. Wie d Ästöter draufer gyrgneussnd, was loos war, gsagnd sö syr: "Der Schrein von Isryheel seinn Got mueß weiter; sünst plaagt yr üns und ünsern Got Dägon non lönger!"

8. Sö gschickend ain zo allsand Fürstn von de Pflister, luednd s zo sir ein und gfraagnd s: "Was solln myr n grad mit dönn Schrein von Isryheel seinn Got anfangen?" D Fürstn spraachend si dyrfür aus, däß yr auf Gätt umhinkimmt. Draufhin schobnd s önn Schrein von Isryheel seinn Got auf Gätt umhin ab.

9. Aber wie yr daa ent war, kaam yn n Herrn sein Plaag über dö Stat und gschrachtt s gscheid her. Er schlueg d Leut in derer Stat, Gwäpplte wie Gscherte, und ließ ien d Nipff grad yso spriessn.

10. Draufhin gschickt myn önn Gotsschrein auf Ekron. Wie yr daadl ankaam, warnd d Ekroner stoknärrisch: "Ietz schickend s üns aau non önn Schrein von n Isryheelgot umher, däß s yn ünserne Leut önn Garaus machend."

11. Auf dös hin gschickend s Botn aus, rieffend allsand Fürstn von de Pflister zamm und rietnd ien: "Enddlich wögg mit dönn Schrein von n Isryheelgot! Der sollt daahin zrugg, wo yr hinghoert; nit däß myr non allsand draufgeend dyrmit!" Dö Seuch in dyr Stat war wirklich arg. Dyr Herrgot hiet s in n Würggrif.

12. Wer nit von +Haus aus starb, hiet auf aynn iedn Fall seine Nipff. Schrein taatnd s in dyr Stat, däßst öbbs Sölchers non nit ghoert haast.