1. Yn n Dafetn wurd berichtt, däß de Pflister grad Keily angriffend und d Stat gaplündernd.
2. Daa gabfraagt dyr Dafet önn Trechtein: "Soll i hintröchen und die Pflister schlagn?" Dyr Herr gantwortt: "Ja, schlag de Pflister und rött Keily!"
3. Aber yn n Dafetn seine Mannen gmainend: "Was; mir müessnd üns diend daa herobn z Juden schoon scheuhen; und dann solln myr gögn de Truppn von de Pflister auf Keily +aau non abhinzieghn?!"
4. Dyr Dafet gfraagt dösswögn non aynmaal bei n Herrn naach, und dyr Trechtein gantwortt: "Trich non abhin auf Keily; i gib dyr de Pflister eyn d Hand!"
5. Drauf zog dyr Dafet mit seine Scharn auf Keily und gakömpft gögn de Pflister. Er verzog ien d Herddn und glögt s schwaer nider. Yso grött dyr Dafet de Keilerer.
6. Wie dyr Äbjätter, yn n Ähimelech sein Sun, zo n Dafetn auf Keily floh, naam yr aau s Humeral mit.
7. Yn n Saul afer wurd berichtt, däß dyr Dafet z Keily war, und er gabilddt syr ein: "Dyr Herrgot haat myr n ausglifert. Er haat syr selbn ayn Falln gstöllt, wenn yr in ayn Mauerstat einhingeet."
8. Dyr Saul bot dös gantze Volk zo n Kampf auf, um auf Keily abhinzzieghn und önn Dafetn und seine Mänder z belögern.
9. Wie s dyr Dafet mitgakriegt, däß dyr Saul gögn iem öbbs Boess eyn n Sin hiet, gsait yr zo n Priester Äbjätter: "Bring doch s Humeral her!"
10. Dann spraach dyr Dafet: "Herr, Got von Isryheel, dein Knecht haat ghoert, däß dyr Saul muett, auf Keily z kemmen und dö Stat wögn mir z vernichtn.
11. Gaand mi de Keilerer iem auslifern? Stimmt dös, däß dyr Saul abherkimmt, wie i s ghoert haan? Herr, Got von Isryheel, tue s diend yn deinn Knecht kund!" Dyr Trechtein gantwortt: "Ja, der kimmt abher."
12. Dyr Dafet gfraagt non aynmaal: "Und; lifernd s mi und meine Mänder yn n Saul aus?" Dyr Herr gantwortt: "Ja, dös tuend s."
13. Daa braach dyr Dafet mit seine stuckerer söxhundert Mann auf; sö verliessnd Keily und gstraiffend bald daa, bald dort umaynand. Wie yn n Saul berichtt wurd, däß dyr Dafet aus Keily auskemmen war, ließ yr sein Vürhabn bleibn und gruckt nit aus.