Altes Testament

Neues Testament

Dyr Sämyheel A 2:8-26 De Bibl auf Bairisch (BAI)

8. Önn Klainn zieght yr ausher von n Molttn; önn Armen dyrrött yr von n Drök. Er gibt iem aynn Siz bei de Edln; er weist iem aynn bsundern Plaz zue. Dyr Trechtein ist s Grundföst von n Erdkraiß; auf iem ruet, was löbt und si regt.

9. Er schirmt seine Diener auf Erdn, doch d Fräfler verstummend in n Grab. Aus aigner Kraft ist dyr Mensch nix.

10. Wer hadert mit n Herrn, zieght önn Kürtzern; von n Himmlsgwölb zbricht yr n mit Rued. Dyr Trechtein haltt Gricht über n Erdkraiß; er gibt yn seinn Künig de Kraft. Durch iem haat sein Salbling ayn Macht."

11. Drauf gakeert dyr Elkänen auf Rämy haim zrugg, dyr Knab aber blib in n Trechtein seinn Dienst unter dyr Obhuet von n Priester Eli.

12. Yn n Eli seine Sün warnd kainze Kunddn, dene wo dyr Herr wurst war.

13. An sir wär s Recht von de Priester yso gwösn: Wenn öbber ayn Opfer bringt, kimmt dyr Priester mit ayner dreizueggetn Gabl; und wenn s Fleish siedt,

14. fart yr dyrmit eyn n Tegl, Hafen, Topf older Kössl einhin. Allss, was yr yso dyrwischt, ist sein. Und yso wär s aau mit allsand Isryheeler gwösn, wo auf Schilo zo n Opfern kaamend.

15. Aber non ee däß d Fäistn ankenddt wordn war, kaam bei ien ayn Knecht von n Priester dyrher und gieng önn Opferer an: "Du, dyr Priester mecht fein ayn Fleish zo n +Braatn. Ayn Gsotns von dir nimmt yr nit, grad ayn Rohs."

16. Wenn aft der Man eingwenddt: "Aber zeerst mueß myn decht d Fäistn darbrennen; naacherd kanst +allweil non habn, wasst willst!", kaam iem dyr Diener yso: "Her dyrmit, older du kanst was dyrlöbn!"

17. Für n Herrn war dös ayn himmlschreiete Sündd, was die taatnd, weil s dyrmit gazaignd, däß ien yn n Trechtein sein Opfer selbn ganz wurst war.

18. Aber dyr Sämyheel gadient wirklich yn n Herrn. Anzogn mit aynn Leinwythumeral, stuendd yr schoon als ayn Klainer vor iem.

19. Sein Mueter gmacht iem allweil wider ayn Gwand und brang s iem, wenn s mit irn Man eyn s Jaarsopfer gieng.

20. Dann gsögnt dyr Eli önn Elkänenn und de Sein und gsait: "Dyr Herr göb dyr non aynn Naachwuechs aus deinn Weib für dönn, wo yr +selbn gnummen haat!" Dann giengend s wider haimhin.

21. Dyr Herr afer naam si um d Hanny an; si empfieng und gakriegt non drei Sün und zwo Töchter. Und dyrweil wurd vor n Trechtein dyr klaine Sämyheel draufer grooß.

22. Dyr Eli war schoon recht altgschaffen. Er ghoert dös allss, was seine Sün yn de Isryheeler antaatnd, und aau, däß s mit de Weiber was hietnd, wo an dyr Pfortn von n Bekemmzeltt gadienend.

23. Er grödt ien eyn s Gwissn: "Wie künntß n grad öbbs Sölchers tuen?! Was mueß i n daa grad von allsand so schlimme Sachenn über enk hoern?

24. Nän, Buebn, die Leumungen wenn i hoer, glangt s myr schoon! Ös verlaittß ja dyrmit yn n Herrn sein Volk +aau!

25. Wenn Menschn gögnaynand sündignend, kan myn d Sach vor n Herrgot bringen. Wenn aber öbber gögn önn Herrn selbn sündigt, ja, wer sollt n naacherd yn dönn non helffen?" Aber sö glosnd niemer auf ienern Vatern; dyr Trechtein hiet syr ee schoon vürgnummen, däß yr s umkemmen laasst.

26. Und dyr Knab Sämyheel dyrwuechs und wurd yn n Trechtein allweil lieber, und yn de Leut aau.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Sämyheel A 2