19. Wie s aber dann draufer Zeit wordn wär, däß dyr Dafet yn n Saul sein Tochter Meräb kriegt haet, wurd s mit n Ädriheel aus Mehola verheirett.
20. Yn n Saul sein Tochter Michal hiet önn Dafetn recht lieb, und dös gverzölt myn yn n Saul. Dös war iem grad recht,
21. weil yr syr gsait: "Dö gib i iem; dö sollt iem zo n Fallstrik werdn, däß yr yn de Pflister eyn d Höndd fallt." Dyr Saul gsait zo n Dafetn: "Auf zwai Jaar kanst mein Aidem werdn."
22. Yn seine Diener aber gschafft dyr Saul an: "Zwecktß yn n Dafetn ayn Weeng hin und stichltß: 'Was, du seghst doch, däß di dyr Künig mag und dyr gantze Hof aau; daa müessetst diend +sofort sein Aidem werdn künnen!'"
23. Ietz grödnd seine Diener yn n Dafetn yso hin. Dyr Dafet aber gaab iem an: "Ja, maintß n, däß dös yso ayn Kinderspil ist, yn n Künig sein Aidem z werdn? I bin und haan y nixn!"
24. De Diener gabrichtnd yn n Saul, was dyr Dafet drauf gsait hiet.
25. Dyr Saul gantwortt: "Richttß yn n Dafetn dös aus: Dyr Künig mecht nix als Brautpreis als wie d Vorhäut von hundert Pflister, als Raach an n Künig seine Feindd." Dyr Saul hiet nömlich eyn n Sin, önn Dafetn yn de Pflister eyn d Höndd falln z laassn.
26. Yn n Saul seine Amptsleut taatnd dös yn n Dafetn kund; und es war iem recht, wenn yr auf dö Weis yn n Künig sein Aidem werdn wurdd. Dyr Dafet gatroedlt nit und
27. gmacht si mit seine Leut auf n Wög. Er dyrschlueg zwaihundert Pflister, brang ienerne Vorhäut yn n Künig und glögt s vollzälig verder iem hin, dyrmit yr sein Aidem werd. Und dyr Saul gaab iem sein Tochter Michal zo n Weib.
28. Wie s yn n Saul allweil klaarer wurd, däß dyr Herr mit n Dafetn war und däß n sein Tochter Michal liebhiet,
29. wurd iem allweil non schieher vor n Dafetn. Yso blib yr sein Löbn lang sein Feind.
30. Allweil wider trochend de Pflisterfürstn eyn n Kampf aus, aber ayn ieds Maal gieng s yn n Dafetn gögn ien bösser als wie yn de andern Leut von n Saul, yso däß er allweil meerer galt.