Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Sämyheel A 15 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Dyr Sämyheel gsait zo n Saul: "+Mi haat ja dyr Trechtein gschickt, däß i di zo n Künig von seinn Volk Isryheel salb. Drum lustert yn de Worter von n Herrn!

2. Also, dös spricht dyr Hörerherr: I haan nit vergössn, was d Ämylecker yn de Isryheeler antaan habnd und wie s yn de Isryheeler widerstanddnd, wie s aus Güptn aufherzognd.

3. Drum trich ietz eyn n Kampf und schlag önn Ämyleck! Weih allss, was dyrzueghoert, yn n Untergang! Schoon s nit, sundern toett Mannenleut wie Weiberleut, Kinder und Ninnenn, Rinder und Schaaf, Kemmln und Ösln!"

4. Dyr Saul bot s Volk auf und gmustert s in Teleim. Es warnd ien zwaihunderttauset Mann z Fueß und zöhentauset von Juden.

5. Dyr Saul gruckt hinst eyn s Ämyleckerort vor und glögt in n Bachtal ayn Päß.

6. Yn de Kener aber ließ yr ausrichtn: "Pässtß auf; geetß wögg von de Ämylecker, nit däß i enk mit ien mit vertilg; denn ös habtß yn de Isryheeler allss Guete taan, wie s aus Güptn aufherzognd." Daa verliessnd de Kener s Ämyleckergebiet.

7. Und dyr Saul schlueg d Ämylecker in n gantzn Gebiet zwisch Häbl und Schur, was schoon auf Güptn zue leit.

8. Önn Ägäg, önn ämyleckischn Künig, fieng yr löbeter; dös gantze Volk aber grott yr aus.

9. Dyr Saul und s Hör gverschoonend önn Ägäg, wie aau de böstn Schaaf und Rinder, de puncketstn und d Lämpln, und allss, was öbbs werd war. Dös war ien für d Austilgung z schad. Grad s Glump und Gräffl gvernichtnd s.

10. Dösswögn ergieng yn n Trechtein sein Wort an n Sämyheel:

11. "Ietz reut s mi schoon, däß i önn Saul zo n Künig gmacht haan. Er haat si von mir abgwenddt und meine Befelh nit umgsötzt." Dös verdroß önn Sämyheel gro, und er gfleeht de gantze Nacht lang önn Trechtein an.

12. Eyn n naehstn Tag eyn dyr Frueh gmacht si dyr Sämyheel auf n Wög und gieng yn n Saul zgögn. Öbber hiet yn n Sämyheel verzölt: "Dyr Saul ist auf Kärml kemmen und haat syr ayn Denkmaal hingstöllt; und naacherd ist yr auf Gilgal weiterzogn."

13. Wie dyr Sämyheel bei n Saul ankaam, gagrüesst n dyr Saul: "Gsögnt seist von n Herrn. - I haan yn n Herrn seinn Befelh ausgfüert."

14. Dyr Sämyheel gaab iem an: "Sy?! Hoer i daa nit eyn Ort ayn Schaaf mehetzn und ayn Kue muhen?"

15. Dyr Saul gantwortt: "Ja, die habnd s von de Ämylecker mitbrungen, weil s Volk de böstn Schaaf und Rinder gschoont haat, däß s is yn n Herrn, deinn Got, opfert. Dös Ander habn myr yn n Untergang gweiht."

16. Daa gsait dyr Sämyheel zo n Saul: "Gee, verzöl myr nix! Waisst, was myr dyr Trechtein heint Nacht verkündigt haat?" Dyr Saul gaab an: "Nän; sag!"

17. Dyr Sämyheel gsait: "Bist n nit du, obwolst dyr selbn klain vürkimmst, dennert s Haaupt von de isryheelischn Stämm? Dyr Herr haat di zo n Künig von Isryheel gsalbt.

18. Dann haat di dyr Trechtein loosgschickt und gsait: 'Gee zue und weih d Ämylecker, dö Sünderbruet, yn n Untergang! Kömpf gögn ien, hinst däßst ys vernichtt haast!'

19. Zwö haast n naacherd nit auf n Herrn sein Stimm glost, sundern di auf de Beuttn gstürtzt und dös taan, was dyr Trechtein dick haat?"

20. Dyr Saul gerwidert yn n Sämyheel: "Haan i doch, auf sein Stimm glost! I haan gnaun dös taan, zo was mi dyr Trechtein gschickt haat. I haan önn Ämyleckerkünig Ägäg herbrungen und d Ämylecker austilgt.

21. Freilich haat syr s Volk von dyr Beuttn ainige Schaaf und Rindvicher gnummen, dös Böste von dönn, was zo n Austilgn gwösn wär, aber aau grad, däß s is yn n Herrn, deinn Got, z Gilgal opfernd."

22. Dyr Sämyheel aber gsait: "Ja, mainst n, däß dyr Trechtein von so aynn Brand- und Schlachtopfer so vil haat wie von dyr Gfölgigkeit? De Gloset ist schoon ganz was Anders wie ayn Opfer, und auf iem z hoern öbbs Bössers wie d Fäistn von Hämmln.

23. Denn dyr Truz ist netty yso ayn Sündd wie s Gezaauber, und d Widerspenstigkeit so schlimm wie Fräfl und Götzndienst. Weilst yn n Herrn sein Wort verworffen haast, verwirfft yr di als Künig."

24. Daa gsait dyr Saul zo n Sämyheel: "I haan gsündigt, weil i önn Befelh von n Herrn und deine Anweisungen missachtt haan. Vor n Volk haan i mi gforchtn und naach seiner Pfeiff tantzt.

25. Ietz vergib myr diend mein Sündd und gee mit mir mit, däß i önn Trechtein anbettn kan!"

26. Dyr Sämyheel gaab yn n Saul an: "Nän, i gee nit mit dir mit, weilst yn n Herrn sein Wort verworffen haast; und ietz haat dyr Herr di als Künig von Isryheel verworffen."

27. Wie dyr Sämyheel aft wögggangen wär, gwill n dyr Saul bei seinn Mantlzipfl zrugghaltn, aber der riß ab.

28. Daa gsait dyr Sämyheel zo iem: "Yso entreisst dyr heint dyr Trechtein d Herrschaft über Isryheel und gibt s yn aynn Andern, der wo würdiger ist wie du.

29. Er, dyr Eebige von Isryheel, liegt nit und bsinnt si nit andert, weil yr kain Mensch ist, yn dönn was s yso und yso einfallt."

30. Dyr Saul gerwidert: "Ja, i waiß s ja, däß i gsündigt haan! Aber erweis myr ietz vor de Dietwärt und de Isryheeler dö Eer, däßst mit mir mitgeest, dyrmit i önn Trechtein, deinn Got, anbett."

31. Daa gieng dyr Sämyheel +doch mit n Saul mit, und dyr Saul gabett önn Herrn an.

32. Drauf befalh dyr Sämyheel: "Bringtß myr önn Ägäg, önn Künig von de Ämylecker!" Dyr Ägäg kaam trutzig auf iem zue und gmaint: "Sollt yr non grad kemmen, dyr Baindlkraamer!"

33. Und dyr Sämyheel gaab iem an: "Wie dein Schwert Weiber kinderloos gmacht haat, yso sollt aau ietz dein Mueter kinderloos werdn!" Und dyr Sämyheel ghaut vor n Trechtein z Gilgal önn Ägäg in Stückln.

34. Dann gieng dyr Sämyheel auf Rämy und dyr Saul haim auf Gibau.

35. Dyr Sämyheel saah önn Saul hinst eyn seinn Toodstag niemer. Yn n Sämyheel taat dyr Saul zamtdönn laid, däß s önn Herrn greut, däß yr n zo n Künig gmacht hiet.