10. Allss, was i myr eingabildd, gakrieg i aau. Kain Vergnüegn kaam myr aus. Allss, was i yso trib, gmacht myr aynn Hauffen Vergnüegn. Dös war aft dyr Loon für mein Müe.
11. Aber dyrnaach fieng i s Denken an: Ja, war n ietz dös wirklich so was Mächtigs, was myr i allss angfangt hiet? - Pfifkäs! Und wider fieng i s Sinnen an: Was sollt dös allss?! Nän, wirklich, nix befridigt ainn gscheid auf derer Welt!
12. Ietz gwill i draufkemmen, was dös bringt, wenn myn weis ist und si auskennt, older wie ainn s Gögntail schadt. Und ausserdem, was kännt ayn neuer Künig andert machen, als was ennenher aau schoon glaauffen ist?
13. Freilich gyrgneuß i, däß s für ainn bösser ist, weis z sein als wie ungscheidig, yso wie s Liecht bösser ist für ainn wie d Finster.
14. Dyr Weise waiß, was yr tuet; dyrgögn tappt dyr Neuhler grad in dyr Finster umaynand. Aber dös ist aau klaar, däß lösstenddlich all Zween dös Selbe trifft.
15. Also, mit anderne Worter, s Gschick von n Narrn ist lösstlich aau dös Mein. Zwö haan i n naacherd überhaaupt naach Weisheit +trachtt? Was sollt dös allss?
16. Ob ietz ainer weis gwösn ist older ayn Gieg, kains denkt eebig dran; herentgögn, all Zween werdnd schnell vergössn. Dyr Gscheide schiebt grad yso ab wie dyr Neuhler.
17. Daa gakrieg i s Löbn draufer dick, weil i allss, was in derer Welt yso gschieght, als öbbs Schlechts angschaug. I gfraag mi wirklich, was dös allss sollt.
18. Mi verdroß aau schoen staet allss, für was i mi in derer Welt yso abhintaat, weil i gwaiß, däß i doch allss yn meinn Naachfolger hintlaassn mueß.
19. Wer waiß n schoon, wie der yso sein gaat, klueg older ungscheid? Und dennert gaat yr über allss verfüegn, was i in derer Welt mit Müe und Köpfl aufbaut haan. Also, was sollt dös?
20. Daa wurd i ganz trüebsinnig ob dönn gantzn Zeug, zwögns dönn wo i mi abhintaan hiet.