19. Du mainst, weilst d Roetem niderglögt haast, ietz wärst schoon Wunder was. Sünnert di in deinn Ruem und gib ayn Rue! Mechst n dein Unglück +muetwillig ausherfordern und falln, und Judau dyrmit?"
20. Dyr Ämyzies aber gwill nit lustern; denn dyr Herrgot hiet s yso gfüegt, däß yr s yn n Feind preisgibt, weil s yn de Roetemer Götter naachhinlieffend.
21. Draufhin gruckt dyr Isryheeler Künig Josch aus. Er und dyr Judauer Künig, dyr Ämyzies, stiessnd bei Bett-Schemesch, was non zo Judau ghoert, aufaynand.
22. D Judauer wurdnd von de Isryheeler gschlagn, und allss lief haimzue.
23. Önn Judauer Künig Ämyzies Joschsun, s Eniggl von n Jochs, naam dyr Künig Josch von Isryheel bei Bett-Schemesch gfangen und brang n auf Ruslham. Dort riß yr d Statmauer über ayn Löng von hundertachtzg Elln nider, von n Effreimtoor hinst eyn s Öggtoor,
24. naam dös gantze Gold und Silber mit und allsand Templgezöcher, was dyrselbn unter n Roetemobetn seiner Obhuet warnd, zamt de Schätz aus n Künigsschloß, ließ syr Geisln stölln und gakeert auf Samreit zrugg.
25. Dyr Ämyzies Joschsun, dyr Künig von Judau, glöbt naach n Tood von n Isryheeler Künig Josch Jochssun non fuchzöhen Jaar lang.
26. De übrige Getaat von n Ämyziesn, de früeherne und spaeterne, ist aufzaichnet in de Jaarbüecher von de Künig von Judau und Isryheel.
27. Zo dyr Zeit, wie si dyr Ämyzies von n Trechtein abgwenddt, verschwornd si z Ruslham ain gögn iem. Er flooh auf Lächisch, aber sö gverfolgnd n hinst daa abhin und brangend n um.