Altes Testament

Neues Testament

Dyr Lauft B 20:9-24 De Bibl auf Bairisch (BAI)

9. 'Wenn ayn Unglück über üns kimmt, Krieg, Güssung, Seuch older Hunger, naacherd geen myr eyn dönn Templ und trötnd vor dein Antlitz, denn dein Nam ist in dönn Haus dyrhaim. Mir wollnd in ünserner Noot zo dir rueffen, und du gaast üns hoern und üns ausherhelffen.'

10. Und ietz steend d Ämmannen, Mober und Seierbirger vor dyr Haustür. Du haast yn de Isryheeler bei ienern Auszug aus Güptn nit dyrlaaubt, däß s durch iener Gebiet zieghnd. Dös habnd s befolgt und die nit ausgrott.

11. Und was ist dyr Dank? Ietz mechetnd s üns aus deinn Bsiz vertreibn, dönn wost üns du göbn haast!

12. Ünser Got, ietz bitt myr halt, däßst +du öbbs gögn ien unternimmst. Mir wissnd üns nit z helffen, weil s üns ainfach z vil seind. Du bist ünser lösste Hoffnung."

13. Dyrweil dös gantze Judau mit Kind und Kögl vor n Trechtein stuendd,

14. kaam mittn in dyr Samnung dyr Heilige Geist über n Jäxiheel Zächeriesnsun von n Beneienn, Jeiheel und Mättyniesn aus de Äsäferbrender.

15. Er rief aus: "Ös Judauer allsand, ös Ruslhamer und du, Künig Josyfätt, mörktß auf! Yso spricht dyr Herr zo enk: Ferchttß enk nit, dyrschröcktß nit vor dönn Entzhauffen, denn dönn Krieg nimmt dyr Herr für enk eyn d Hand.

16. Tröchtß morgn gögn ien abhin! Sö gaand über de Zizer Steign aufherkemmen, und ös tröfftß bei n Talausgang vor dyr Wüestn Jeruheel auf ien.

17. Aber ös brauchtß gar nit aynmaal kömpfen. Stöpftß auf und geetß in Stöllung; und naacherd schaugtß zue, wie enk dyr Trechtein ausherhaut! Judau und Ruslham, braucht enk nit schieh werdn! Zieghtß non loos morgn; dyr Trechtein ist mit enk."

18. Daa gvernaigt si dyr Josyfätt mit n Gsicht eyn n Bodm abhin. Aau allsand Judauer und Ruslhamer fielnd vor n Trechtein nider und gabettnd n an.

19. Drauf erhobnd si de Koracher aus de Keheterbrender, um önn Herrn, önn Got von Isryheel, mit lauter und mächtiger Stimm zo n Preisn.

20. Eyn n Tag drauf zeitig eyn dyr Frueh zognd s eyn de Teckauer Wüestn aus. Dyr Josyfätt ließ s antrötn und rief aus: "D Achtung, Judauer und Ruslhamer! Vertrautß auf n Trechtein, enkern Got; naacherd faelt syr nixn! Vertrautß auf seine Weissagn; naacherd werd dös schoon."

21. Wie yr si mit n Volk beraatn hiet, gstöllt yr yn n Herrn seine Sönger auf, die was in dyr Weihtracht yn dyr Hörsäuln vorantrochend, gfroolockend und ausrieffend: "Danktß für sein Guetheit iem! Sein Huld bleibt eebig üns."

22. Dyrweil s önn Jublruef und önn Lobpreis angstimmend, gsacht dyr Trechtein anderne Feindd aus n Hinterhalt gögn d Ämmannen, Mober und Seirer, wo gögn Judauer auszogn warnd, vürherbröchen; und sö hietnd kain Müg nit.

23. Drauf gapackend d Ämmannen und Mober d Seirer an, gverschoonend niemdd und grottnd s aus. Aft aber gapackend s +aynand an und giengend si austilgn.

24. Wie ietz d Judauer eyn Ort hinkaamend, wo myn auf d Wüestn ayn guete Aussicht hiet, und auf d Feindd abhingablickend, saahend s grad non Leichenn umaynandlign. Nit ainer hiet überlöbt.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Lauft B 20