14. Wie si ietz d Judauer umgadraend, gagspannend s, däß s in dyr Zwickmül warnd. Sö schrirnd zo n Trechtein, und de Priester bliesnd de Trumpnen.
15. Dann glögnd d Judauer mit n Kriegsgschrai loos; und dyrweil s glurmend, schlueg dyr Herrgot önn Jerobäm und dös gantze Isryheel durch n Äbiesn und Judau.
16. D Isryheeler gmüessnd vor de Judauer dyrvonlaauffen. Dyr Herrgot gaab s ien eyn de Gwalt;
17. und dyr Äbies und seine Leut schluegnd yso auf ien loos, däß fumfhunderttauset böste Mannen von ien fielnd.
18. Yso wurdnd dyrselbn d Isryheeler sauber niderglögt, und d Judauer warnd obnauf; denn sö gvertraund auf n Trechtein, önn Got von ienerne Vätter.
19. Dyr Äbies gsötzt yn n Jerobäm naach und naam iem Bettl, Jeschaun und Effron und de Gögnet umydum ab.
20. Dyr Jerobäm kunnt si in n Äbiesn seiner Zeit niemer dyrfangen. Schließlich ließ n dyr Trechtein gaeh sterbn.
21. Dyr Äbies aber kaam eyn d Hoeh. Er naam syr vierzöhen Weiber und gazeugt zwaiyzwainzg Sün und sechzöhen Töchter.
22. De übrige Getaat von n Äbiesn, sein Löbn und seine Rödn seind aufzaichnet in de Bschainungen von n Weissagn Iddo.