2. Dyr Dafet befalh yn n Job und de Dietwärt: "I mech wissn, wievil däß s Isryheeler geit; zöltß is also von Dänn hinst Schebbrunn und sagtß myr s!"
3. Dyr Job aber gwenddt ein: "Ja, aber sogar wenn s dyr Herr hundertfach meert, bist aau grad dyr Künig dyrvon! Glangend dyr deine Untertaanen nity? I waiß s nit, aber i fircht, dyrmit versündiget si Isryheel!"
4. Aber dyr Künig blib bei seinn Befelh an n Job. Also gieng yr halt und durchzog dös gantze Isryheel. Wie yr auf Ruslham zruggkaam,
5. gaab yr yn n Dafetn s Ergöbniss von dyr Zölung bekannt. Dös gantze Isryheel gazölt 1 100 0 Krieger und Juden 470 0
6. De Brender und Bengymeiner grechnet yr nit dyrzue, weil yr allweil non aynn Widerwilln gögn yn n Künig seinn Befelh hiet.
7. In n Herrgot seine Augn war dös allss ayn Sündd, und drum schlueg yr Isryheel.
8. Ietz saah s dyr Dafet ein, und er gsait zo n Herrgot: "Dös ist ayn schwaere Sündd von mir gwösn. Doch vergib myr diend mein Schuld; wie haan i n grad so bloed sein künnen?!"
9. Dyr Trechtein aber spraach zo n Gäd, yn n Dafetn seinn Seher: