Altes Testament

Neues Testament

Dyr Josen 22:13-28 De Bibl auf Bairisch (BAI)

13. D Isryheeler gschickend önn Priester Pinnhäs Lazernsun zo de Ruber, Gäder und n Mantzerhalbstamm in Gilet.

14. Mit iem giengend zöhen Dietwärt mit, von aynn iedn Stamm ainer. Ayn ieder war ayn Gwäpplter in n Volk.

15. Wie s bei de Ruber, Gäder und n Mantzerhalbstamm z Gilet ankaamend, giengend s is an:

16. "Also, daa seind syr bei üns allsand ainig: Wie kan myn n grad yn n Got von Isryheel so untreu werdn? Wisstß n dös nit, däßß önn Herrn verlaasstß, wenntß aynn sölchern Altter hinstölltß? +Aufständig seitß gögn iem!

17. Glangt n enk der Fräfl von Pegor non nity? Hinst heut sein myr dyrvon nit grainigt, zamt derer Plaag, wo yn n Herrn sein Volk daadl traaf.

18. Und ös wenddtß enk heut ainfach von n Herrn ab?! Wenntß enk heint gögn önn Herrn auflaintß, richtt si morgn sein Zorn gögn s gantze Isryheel.

19. Falls enker Gebiet unrain ist, naacherd kemmtß halt herum eyn s Land, wo yn n Herrn ghoert und daa wo yn n Herrn sein Templ ist, und sidltß enk bei +üns an! Aber laintß enk nit gögn önn Trechtein auf; und zieghtß üns nit aau non in enkern Aufruer mit einhin, indem däßß für enk selbn aynn zwaittn Altter nöbn dönn von n Herrn, ünsern Got, bautß!

20. Ist n nit sein Zorn über dös gantze Volk Isryheel kemmen, wie si dyr Ächän Serachsun treuloos an dönn Guet vergriffen hiet, wo yn n Untergang gweiht war? Ietz war dös aber grad ainer! Aber büessn gmueß s dös gantze Volk, wie s dyrhinstarb."

21. Drauf gantwortnd d Ruber, de Gäder und dyr Mantzerhalbstamm yn de Vertröter von de isryheelischn Stämm:

22. "Dyr Trechtein nur ist Got, dyr Herr yllain! Er waiß s, und Isryheel sollt s wissn: Wenn dös ayn Aufstand older Untreu gögn önn Trechtein gwösn ist, naacherd sollt yr üns waiß grad +was antuen!

23. Ob myr üns aynn Altter errichtt habnd, dyrmit myr üns von n Herrn abwenddnd, und ob myr drauf Brand-, Speis- und Heilsopfer bringen wolln haetnd, drüber müg dyr Trechtein +selbn richtn!

24. Nän, aus Sorg habn myr s taan, weil myr gmaint habnd, däß iewet aynmaal enker Naachwuechs zo dönn ünsern sait: 'Was wolltß n überhaaupt; was habtß s ös mit n Got von Isryheel z tuenn?

25. Als Grentz haat dyr Herr önn Jordn zwischn üns und enk, also de Ruber und Gäder, föstglögt. Ös habtß mit n Trechtein überhaaupt nix zo n Tuenn!' Yso känntnd enkerne Sün de ünsern von n Dienst an n Herrn abschröcken.

26. Dösswögn habn myr üns gsait: Richt myr halt aynn Altter auf, aber nit für n Opferdienst,

27. sundern als Zeugn zwischn üns und enk, aau für spaeterne Kunner, däß myr yn n Herrn an seinn Heiligtuem dienen derffend mit ünserne Brandopfer, Schlacht- und Heilsopfer. Dann künnend enkerne Kinder nit aynmaal zo ünserne Kinder sagn, mir haetnd mit n Herrn nix zo n Schaffen.

28. Mir habnd üns denkt, wenn s allssgfaer iewet yso gögnüber üns und ünserne Naachkemmen dyrherrödnd, naacherd künnend mir sagn: 'Schaugtß diend dönn Altter aynmaal gnaun an, wo ünserne Vätter yn n Herrn errichtt habnd; dös ist doch kainer für Brand- und Schlachtopfer, sundern däß yr ayn Zeug ist zwischn üns und enk!'

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Josen 22