12. Und yn de Ruber, Gäder und yn n Mantznhalbstamm gsait dyr Josen:
13. "Innertß enk dran, was enk dyr Mosen, yn n Herrn sein Knecht, gebotn haat: Dyr Herr, enker Got, gewert enk Rue und gibt enk dös Land.
14. Enkerne Weiber und Kinder und s Vih sollnd daableibn in dönn Land, wo enk dyr Mosen ooster n Jordn göbn haat. Ös aber zieghtß mit enkerne Brüeder wolgrüstt, ien voraus, mit umhin und helfftß zue,
15. hinst däß dyr Herr yn enkerne Brüeder gnaun yso wie enk ayn Rue gewert und hinst däß aau die dös Land in Bsiz nemend, wo dyr Herr, enker Got, ien gibt. Dann künntß eyn enker Aign zruggkeern, wie s enk dyr Mosen, yn n Herrn sein Knecht, ooster n Jordn zuegsprochen haat."