Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Ieseien 50 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Yso spricht dyr Trechtein: Wo wär n der Schaidbrief, mit dönn wo i enker Mueter verstoessn haet? Und wo wär mein Gläubiger, yn dönn wo i enk verkaaufft haet? Nän, nän, wögn enkerne Misstaatn seitß verkaaufft wordn; wögn enkerne Vergeehen haan i mi von enk gschaidn.

2. Zwö war n niemdd daa, wie i kaam; zwö gaab niemdd an, wie i rief? Ja, maintß n, i wär unbequeem z erloesn und haet nit de Kraft zo n Röttn? i deutt grad, und s Mör trücklt aus. Bei de Flüss ist s grad yso, und d Fisch dyrfäulnd, weil s aane Wasser verröckend.

3. I verdunklt önn Himml und hüll n in ayn Trauergwand.

4. Dyr Herr, mein Got, haat myr de rechtn Worter beibrungen, däß i yn de Müedn aynn Muet mach. Iede Frueh laasst yr mi wider neu lustern, wie ayn Leerling auf n Maister.

5. Dyr Trechtein, mein Got, haat myr s Losn gleert. I gwidersötz mi nit und wurd iem nit untreu.

6. I hielt dene, wo mi schluegnd, önn Buggl hin, meinn Backen dene, wo mir önn Bart ausrissnd. Mein Gsicht gwendd i nit ab, ob i ietz gschmaeht older angspibn wurd.

7. Aber dyr Trechtein, mein Got, hilfft myr; und drum endd i aau nit in dyr Schandd. Drum schröckt mi aau nix; i waiß ja, däß s nit schiefgeen kan.

8. Er, wo mi unschuldig spricht, ist ja daa; wer klaget mi daa an? Der braucht blooß kemmen! Wer nimmt s mit mir auf in n Strit? Gee non her!

9. Dyr Herr, mein Got, gaat myr helffen; wer tauchet mi daa einhin? Wer myr öbbs anhinhöngen mecht, yn dönn geet s wie yn aynn Hadern, dönn wo d Schabn dyrfrössnd.

10. Wer von enk önn Trechtein firchtt, der sollt aau auf seinn Knecht hoern. Wer in dyr Dunkl löbt und wem kain Liecht leuchtt, der sollt auf n Herrn vertraun und si auf seinn Got stützn.

11. Ös aber, woß Brändd stifttß und Pfeil dyrfür pfraittß, solltß in enkern aignen Feuer zgrundgeen, durch enkerne aignen Pfeil. I schaug schoon, däß dös über enk kimmt; und ös landdtß eyn Ort, daa wo mit dyr Pein nie ayn Rue werd.