Altes Testament

Neues Testament

Dyr Ieseien 43:8-22 De Bibl auf Bairisch (BAI)

8. Laasstß mein Volk zueherkemmen, dös Volk, wo zamt seine Augn blind ist, und zamt seine Oorn taaub!

9. Allsand Völker sollnd si versammln; allsand Dietn sollnd dyrbei sein: Also, wölcher Götz haet dös yso ankündigt? Wer haet gsait, was aft eintrötn ist? Sollnd s decht kemmen mit ienerne Zeugn und Beweis; und naacherd +seghn myr s schoon, wer Recht haat!

10. Ös seitß meine Zeugn, Isryheeler, sait dyr Trechtein, und aau mein Knecht, dönn was i dyrkoorn haat, dyrmitß dyrkenntß und glaaubtß und sebtß, däß i dyr Herr bin. Vor meiner gaab s kainn Got nit, und naach mir kimmt +aau kainer meer naach.

11. I bin dyr Trechtein, i, und ausser mir geit s kainn Heiland.

12. I selbn haan ankündigt, däß i enk röttig, und dös aau taan; und i haan s enk z wissn gmacht, i, nit iewign ayn anderner Got. Ös seitß meine Zeugn, sait dyr Trechtein; i bin dyr aine Got.

13. Und dös bin i und bleib i. Niemdd kan myr dreinmurxn. Wenn +i öbbs tue, naacherd kan niemdd öbbs dyrgögn machen.

14. Yso spricht dyr Herr, enker Heiland, dyr Heilige von Isryheel: Zwögns enk schick i ain auf Bäbl und schlag allsand Kaldauer eyn d Flucht, eyn die Schöf aufhin, wögn dene wo s früehers berüemt warnd.

15. I bin dyr Trechtein, enker heiliger Got, enker Künig, yn Isryheel sein Bschaffer.

16. Yso spricht dyr Herr, er, wo aynn Wög durch s Mör bant haat, aynn Pfad durch dös gwaltige Wasser,

17. der wo Roß und Wägn und ayn mächtigs Hör auszieghn und untergeen laasst. Die kemmend niemer eyn d Hoeh; gar ist s mit ien, wie ayn Docht seind s auszischt.

18. Denktß niemer an dös, was früehers war; achttß niemer auf s Vergangene!

19. Ietz mach i enk nömlich öbbs ganz öbbs Neus. Seghtß is nit, däß ys si schoon anbant? Aynn Wög lög i an durch d Steppn und Stroem in dyr Oed.

20. De wildn Vicher gaand mi preisn, d Schäggl und Straußn, denn i sach in dyr Wüestn Wasser stroemweis fliessn, dyrmit i mein dyrkoorns Volk trönk.

21. Dös Volk, wo i myr bschaffen haan, gaat meinn Ruem künddn.

22. Aber du haast mi nit angrueffen, Jaaggen; Isryheel, du haast di nit angstrengt zwögns meiner.

Lesen Sie das gesamte Kapitel Dyr Ieseien 43