2. Wer haat dönn in n Oostn aufsteen laassn, der wo weilete de Grechtet selbn ist? Wer gibt iem d Völker preis und unterwirfft iem de Künig? Sein Schwert und sein Pfeilbogn raeumt s weiter wie Staaub; verwaen tuet s is wie Bödschn.
3. Er verfolgt s so schlaunig, däß seine Füess kaaum meer önn Bodm berüernd.
4. Und, wer stöckt daa dyrhinter? Wer haat von Anfang an allss bestimmt? - Ja, i halt, dyr Trechtein! I bin dyr Eerste, und hinst auf d Lösst bleib i der, wo i bin, dyr Trechtein.
5. D Insln habnd gseghn, was gschieght, und dyrkaamend gscheid. De gantze Erdn fieng s Fibern an; und allsand kaamend zueher.
6. Ainer half yn n Andern und gsait zo n Naahstn: "Denk dyr nix!"
7. Dyr Schreiner spraach yn n Goldschmid Muet zue, dyr Hammerer yn n Schwaisser: "Ui, dös werd beerig!" Und dann naglnd s dös Bild an, däß s ja nit umfallt!
8. Du aber, mein Knecht Isryheel, du, Jaaggen, mein Dyrkoorner, Naachkemm von meinn gliebtn Abryham,
9. di haan i von n End der Welt gholt; von n lösstn Ögg haan i di grueffen. I haan zo dir gsait: Du bist mein Knecht; i haan di auserwölt und nit verworffen.
10. Fircht di nit, denn i bin mit dir; brauchst kain Angst habn, denn i bin dein Got. I hilf dyr und mach di starch; i halt di, i selbn röttig di.
11. Schimpf und Schandd über die, wo di anpacken wollnd! Deine Gögner werdnd znicht und geend zgrund.