19. In dyr Wüestn pflantz i Zödern, Käznen, Ölbaeum und Mürtnen; und in dyr Steppn sötz i Züpfern, Pflantnen und Öschnen.
20. Und dann gaat s aau dyr Lösste dyrgneussn, däß dös allss yn n Herrn sein Hand bewirkt haat, und däß s dyr Heilige von Isryheel bschaffen haat.
21. So, Götter, ietz äussertß enk!, spricht dyr Herr; bringtß enkerne Beweis zueher!, sait dyr Jaaggnerkünig.
22. Ietz mech i schoon hoern von ien, wie de Zuekumft werd. Und dös sollnd s +aau sagn, was d Vergangenheit bedeutt, und was myn draus lernen kan. Also, was +ist ietz mit dyr Zuekumft?
23. Tuetß kund, was de Zuekumft bringt, däß myr kennend, däßß eehafte Götter seitß! Tuetß was dyrwöll, däß myr kennend: Änhän, die habnd öbbs drauf!
24. Seghtß is, bei enk ist nix dyrhinter, und zammbringen tuetß aynn Pfifkäs! Wer syr mit enk öbbs anfangt, glangt eyn n Drök einhin.
25. I haan öbbern aus n Nordn vürhertrötn laassn, und der kaam aau. Aus n Oostn kaam yr aft umher, und er rief meinn Nam an. D Fürstn haat yr wie Koot ztrett, wie ayn Hafner önn Dagl.
26. Und; wer haat dös ankündigt, däß myr s erfarnd, und däß myr aft sagn künnen haetnd: "Daa schau her; dös stimmt!"? Ä; kain Fotzn voll habtß verlauttn laassn!
27. I bin dyr Eerste gwösn, wo yn de Ziener gsait haat: "Schaugtß; daa ist s!", und haan yn Ruslham dö guete Naachricht brungen.
28. I gablick umydum, aber niemdd war daa; kainer von dene Götzn grügglt, und kainer hiet iewign öbbs zo n Sagn dyrzue. Fraagn taat i s, aber Antwort kunnt kainer göbn.
29. Also ist aau nix dyrhinter; die geit s nit, und die bringend nix! Bilder seind s, sünst gar nix.