8. Denn dyr Tag von n Herrn seinn Raach ist kemmen, s Jaar der Vergeltung um Zien willn.
9. In de Roetemer Bäch werd s Wasser zo Pöch, sein Bodm werd zo Schwefl und s Land zo brinnetn Ter.
10. Der dyrlischt nit bei Tag und Nacht, und bständig steigt dyr Raauch eyn d Hoeh. Kunner fürbaß ist dös Land veroedt, ja, lang hinvür schwaifft daadl nit aynmaal meer öbber umaynand.
11. Dähln und Eignen übernemend s; Kaunzn und Kraahenn hausnd dortn. Dyr Trechtein vermisst s und lögt föst: "So, dös sollt oed und laer bleibn."
12. De Gwäppltn von dönn Land künnend auf kain Künigreich niemer hoffen und geend aau selbn unter.