9. S Land trauert und ist ausdürrt, und dyr Weissnberg ist verselkert und voller Unzifer. D Anfurtbraittn ist weilete ayn Wüestn, und eyn n Kärml und z Bäsn seghst grad non kale Baeum.
10. Ietz pack i an, spricht dyr Herr; ietz mach i Ernst!
11. Allss, wasß ös zammbringtß, seind Gsöt und Bödschn; und mein Aadem ist dös Feuer, wo enk aft verzört.
12. De Dietn werdnd zo Kalch verbrennt, wie man abghaute Dernstaudnen eyn s Feuer einhinschmeisst.
13. Ös alle, naah und ferr, sebtß, was i tue und was i für ayn Kraft haan!
14. De Ziener Sünder fangend s Zitern an; weilete dyrtatern tuend s, de Ruechloosn. Wer von üns hielt s bei aynn züngletn Feuer aus, bei ainn, dös wo s Brinnen niemer aufhoert?: