1. Wee dir, du Zstürer! Mainst, dir gäng s nit iewet +netty yso? Wee dir, du Raauber! Mainst, du wurddst nit +aau aynmaal ausgraaubt? Wennst mit dyr Zstürung förtig bist, werst selbn zstürt; und wennst gnueg graaubt haast, werst selbn ausgraaubt.
2. O Trechtein, dyrbarm di ünser, denn auf di harrn myr! Bi aynn iedn neuen Tag ünser Kraft, ünser Röttung, wenn myr drinnhöngend!
3. Wennst dein Stimm dundern laasst, fliehend Dietn; wennst du erscheinst, hupfend Völker waiß grad wohin.
4. Wasß ös yso zammgraaubert habtß, werd wögggrafft wie von aynn Schwarm Heuschneider; ja, wie d Haberschröckn geend s aft drauf loos.
5. Dyr Trechtein ist erhabn; er wont eyn dyr Hoeh obn. Er gaat si drum kümmern, däß z Zien allss gerecht abhergeet.
6. In Sicherheit gaat s löbn künnen; und sein kostbarer Bsiz, der was iem wirklich weiterhilfft, ist Weisheit und Erkenntniss. Yn Zien sein Schaz ist d Farcht vor n Trechtein.
7. D Ruslhamer rueffend "Helfio"; d Fridbotn wainend und künnend schierger niemer aufhoern.
8. D Wög lignd verlaassn; tröffen tuest daa kainn Ainzignen. Wöder Treu non Glaaubn haltt yr; kain Stat giltt bei iem öbbs, und d Leut glei gar nit.
9. S Land trauert und ist ausdürrt, und dyr Weissnberg ist verselkert und voller Unzifer. D Anfurtbraittn ist weilete ayn Wüestn, und eyn n Kärml und z Bäsn seghst grad non kale Baeum.
10. Ietz pack i an, spricht dyr Herr; ietz mach i Ernst!
11. Allss, wasß ös zammbringtß, seind Gsöt und Bödschn; und mein Aadem ist dös Feuer, wo enk aft verzört.