Kapitel

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52
  53. 53
  54. 54
  55. 55
  56. 56
  57. 57
  58. 58
  59. 59
  60. 60
  61. 61
  62. 62
  63. 63
  64. 64
  65. 65
  66. 66

Altes Testament

Neues Testament

Dyr Ieseien 25 De Bibl auf Bairisch (BAI)

1. Herr, du bist mein Got. I will di rüemen und deinn Namen preisn. Denn du haast Wunder gwirkt und deinn Raatschluß yso durchzogn, wiest blicht hietst.

2. Du haast d Stat zo aynn Stainhauffen gmacht und d Föstn zu aynn Getrümm, de Pfläst von n Feind zammghaut, und zwaar yso, däß daadl eebig nix meer aufbaut werd.

3. Drum eernd di mächtige Völker, und vor dir ferchtnd si stoltze Haidnstötn.

4. Du bist de Zueflucht von de Schwachn und für de Armen in ienerner Noot. Du laasst ys untersteen, wenn s rögnt und stürmt, und bietst ien aynn Schat in dyr Gluethitz, wenn de Drangsler wüettnd wie ayn Wintersturm, wie d Hitz in dyr Dürrn.

5. Du bringst önn Feind zo n Schweign, laasst seine Signumftliedln verstummen, wie ayn Wolk gaeh d Hitz mildert.

6. Dyr Hörerherr gaat auf dönn Berg daader für allsand Völker ayn Föstmaal ausrichtn mit de feinstn Speisn und n edlstn Wein, wo myn syr denken kan.

7. Auf dönn Berg zreisst yr dö Hülln, wo über allsand Dietn gschmissn ist, dö was alle Völker bedöckt.

8. Önn Tood schafft yr für allzeit ab. Dyr Herrgot, dyr Trechtein, wischt yn aynn Iedn de Zäher aus n Gsicht. Auf dyr gantzn Erdn nimmt yr yn seinn Volk d Schandd. Dyr Trechtein haat gsprochen.

9. Daadl gaat s haissn: Schaugtß, dös ist ünser Got! Auf iem habn myr ünser Hoffnung gsötzt; er gaat üns röttn. Dyr Trechtein ist s; auf iem stütz myr üns. Jubln myr und freun myr üns über sein Röttungstaat!

10. Auf dönn Berg werd yn n Herrn sein Macht goffnbart. An seinn Fueß trett yr Mob zamm wie s Stroo auf n Misthauffen.

11. Wenn Mob aft in dyr Atllack umaynandruedert, naacherd taucht yr önn Stoltzn mit Fleiß non eyn d Lettn einhin, wenn yr aau non yso zaplt.

12. Yn Mob seine Föstnen und Mauern haut yr zamm, eyn n Staaub einhin.